“Θανατοπολιτική”*

Σε ανάρτησή μου στις 30 Αυγούστου είχα γράψει: “.. Τελικά αυτή η ιστορία της διαχείρισης της κρίσης του κορωνοϊού, δεν είναι πρόβλημα. Είναι μεν ένα δύσκολο στη διαχείριση, αλλά στη πράξη έχουμε ένα ξεκάθαρο κι απλό αξιακό δίλημμα. Υγεία ή οικονομία. Τι επιλέγεις. …». Με αυτό εννοούσα το ουσιώδες δίλημμα που προέκυπτε από τη διαχείριση της εξασφάλισης της υγείας του κόσμου, με το μόνο τότε δραστικό μέτρο εξασφάλισης της κοινωνικής υγείας, τη καραντίνα.

Στις 8 Δεκεμβρίου, όταν μάθαμε ότι υπάρχει φάρμακο για το κορωνοϊό, έκανα την ανάρτηση: «…Σε όσους ασθενούν και δεν τους δοθεί φάρμακο ΣΗΜΕΡΑ, οι ιθύνοντες θα είναι υπεύθυνοι γι αμέλεια, σε περίπτωση θανάτου από covid-19. Μετράμε λοιπόν…»

Σήμερα 17 Δεκεμβρίου έχουν περάσει 10 ημέρες από τότε που γνωρίζουμε ότι υπάρχει φάρμακο κατά του κορωνοϊού. Οι νεκροί μέτρησαν στους 867, ενώ, αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι το φάρμακο έχει αδειοδοτηθεί από τον αντίστοιχο ΕΟΦ των ΗΠΑ, από τις 10 Νοεμβρίου, πάντα σύμφωνα με τη γνώση του καθηγητή φαρμακολογίας του ΑΠΘ, έχουν πεθάνει από τους 867 νεκρούς που μετρούσαμε τότε, άλλοι 3.000 και πλέον άνθρωποι.

Αν παρακολουθήσετε το video, θα αντιληφθείτε, ότι υπάρχει εδώ και μέρες η δυνατότητα προμήθειας του φαρμάκου, που αφορά ασθενείς μικρής ή και μέσης νοσηρότητας. Στην Ευρώπη όπως και στην Ελλάδα, κανείς δε κάνει λόγο για το φάρμακο, ενώ υπάρχει σε ποσότητες στις αποθήκες δύο (2) φαρμακευτικών εταιρειών. Αντίθετα κάνουν τηλεοπτικά show, με τους πρώτους εμβολιασμούς, και το προγραμματισμό τους.

Δεν είμαι ειδικός να κάνω συγκριτική, για να πω τι είναι καλύτερο. Αυτή η συζήτηση γίνεται και στο video που παρατίθεται άλλωστε, αν και οι περισσότεροι επιστήμονες πρεσβεύουν συνδυαστική χρήση από το γενικό πληθυσμό. Όμως δεν ακούμε τίποτε για το φάρμακο. Γιατί άραγε;

Το φάρμακο θα μειώσει δραστικά τους νοσούντες που οδηγούνται στις ΜΕΘ, δηλαδή λύνεται το πρόβλημα της απουσίας υποδομών, μειώνοντας έτσι σε ποσοστό 90%, και τους θανάτους. Επίσης, η εξουδετέρωση του ιού από τα μονοκλωνικά αντισώματα, αίρει τις συνθήκες μεταδοτικότητας, κι επιπολασμού της νόσου. Ως εκ τούτου, ο εμβολιασμός του πληθυσμού, είναι μεν χρήσιμος κυρίως για τις ευπαθείς ομάδες και κάποια άλλα υποσύνολα, όπως αντίστοιχα ίσως αυτός της γρίπης, αλλά όχι απαραίτητος για το σύνολο.

Επίσης απαραίτητη δεν είναι η καραντίνα, καθώς δεδομένου του φαρμάκου, ο πληθυσμός αν δεν αποκτά ανοσία, δε μεταδίδει τον ιό, αφού γιατρεύεται. Και βέβαια, εξαλείφεται πλέον η «αγωνία» με τις ΜΕΘ. Ας μη ξεχνάμε τέλος, ότι η καραντίνα κοστίζει δισεκατομμύρια για την οικονομία.

Το κόστος που απαιτείται για να ιαθούν αυτοί που νοσούν σήμερα στην Ελλάδα, αλλά και στο άμεσο διάστημα δε ξεπερνά τα 10 εκατομμύρια. Σχεδόν το 1/3 από τη πρόσφατη προμήθεια εξοπλισμού της αστυνομίας. Το κόστος που απαιτείται για εμβόλια για να γίνει σωστή ανοσία σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, μπορεί να ξεπερνά τα 200 εκατομμύρια, αν θεωρήσουμε ότι οι δόσεις κοστίζουν περί τα 40 ευρώ. Φανταστείτε λοιπόν την αναλογία των τζίρων σε επίπεδο φαρμακευτικών, σε Ευρωπαϊκά αλλά και παγκόσμια μεγέθη.

Κι όλα αυτά, με τις κυβερνήσεις να εκμεταλλεύονται το κλίμα θανάτου, προκειμένου να περνούν μέτρα που αυξάνουν τον έλεγχο και τη καταστολή, καθώς και μέτρα αναδιάρθρωσης της οικονομίας όπως εδώ. Μιλάμε για μια πολιτική που βασίζεται στο θάνατο ανθρώπων. Κάποιοι μιλούν για βιοπολιτική. Ο φίλος μου και σύντροφος Nondas Carpenter (*), σε σχετική συζήτησή μας που μου έδωσε αφορμή γι αυτό το σημείωμα, μου το είπε πολύ εύστοχα: θανατοπολιτική.

Αγαπητοί φίλοι:

Ξέρω ότι σας φαίνεται απίστευτο όλο αυτό, αλλά αν δείτε το video, θα ανακαλύψετε ότι δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος που δεν χρησιμοποιείται το φάρμακο. Οι μόνοι λόγοι που υπάρχουν είναι τα συμφέροντα των φαρμακευτικών παραγωγών εμβολίων, αλλά και κύρια, μια καπιταλιστική νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση, που αξιοποιεί τη κρίση αυτή ως ευκαιρία, για να επιβάλλει μεγαλύτερο έλεγχο στις κοινωνίες, αδιαφορώντας πραγματικά για τις ζωές των «υπηκόων», πράγμα που φάνηκε άλλωστε από τις πολιτικές κάποιων από αυτούς, στο αρχικό στάδιο με την «ανοσία αγέλης».

Δε ξέρω αν αντιλαμβάνεστε τη κρισιμότητα των καιρών, όπως πιθανό να την αντιλαμβάνονται οι οικογένειες και οι φίλοι των αδικοχαμένων. Εδώ το πράγμα έχει ξεφύγει. Η διαχείριση της πανδημίας, γίνεται με όρους ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ. Μιας πολιτικής που έχει κοστίσει και κοστίζει χιλιάδες ζωές συνανθρώπων μας.

Δε μιλάμε για κάποια συνωμοσία κάποιων αρρωστημένων εγκεφάλων. Δεν υπάρχει συνωμοσία, παρά μόνο αυτή κατά της κοινωνίας. Συνωμοσία είναι το σύστημα που υποστηρίζετε, Αυτό που ψηφίζετε. Αυτό που μέχρι τώρα μακαρίζατε. Κάποτε, οι πολιτικοί μου πρόγονοι φώναξαν το σύνθημα:

“Πραγματοποιείστε το αδύνατο, για να μη βρεθείτε μπροστά στο αδιανόητο!”

Να λοιπόν τώρα που το έφερε η μοίρα να χτυπήσει τη πόρτα μας ο θάνατος, να! Δείτε! Δείτε τι ακριβώς επιλέγει αυτό το σύστημα για εσάς! Επιλέγει τη τσέπη του σε βάρος της ζωής σας.

Ήρθε η ώρα να καταλάβουμε τι παιχνίδια παίζονται πάνω στις ζωές ανθρώπων, από μια κοινωνία που προσανατολίζεται στο χρήμα. Να καταλάβουμε ότι μας αντιμετωπίζουν σα υπηκόους. Να αντιληφθούμε τον έλεγχο, για τη βίαιη αναδιάρθρωση προς όφελος των λίγων.

Κι αφού τα καταλάβουμε όλα αυτά, να συμφωνήσουμε ότι αυτή πραγματικότητα δε διορθώνεται. ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ, για λογαριασμό μας.