Μετά τους εθνικιστικούς εορτασμούς της 25ης Μαρτίου που διακατέχονταν από αποενοχοποιημένες εκδηλώσεις ακροδεξιάς κιτσαρίας και υπερβολής, είναι λογικό να συμπεράνει κανείς, ότι με τη νεοδεξιά στην κυβέρνηση, οι ακροδεξιές φασίζουσες απολήξεις βρίσκονται σε πλήρη συνεννόηση μαζί της. Συνέβαινε πάντα αυτό.
Ένα πράγμα που συνέβαινε επίσης είναι ότι και αυτά τα ακροδεξιά εθνικιστικά απολειφάδια έπαιρναν πάντα θάρρος να εκδηλώσουν τις απόψεις τους χωρίς καμία ντροπή με δεξιές κυβερνήσεις. Αντίθετα σιωπούσαν -αν όχι κρύβονταν ενοχικά, όταν η κοινωνική πλειοψηφία στρεφόταν προς πιο προοδευτικές επιλογές.
Η κυβέρνηση σήμερα μοιάζει να βρίσκεται σε κατάσταση αποδρομής, γι αυτό και οι σχέσεις νεοδεξιάς, ακροδεξιάς και φασιστών, γίνονται όλο και πιο στενές. Μπροστά στον κίνδυνο να χάσει όλα τα κοινωνικά της ερείσματα, καλλιεργεί και φουντώνει μέσα από τα τρολς, το εθνικιστικό αφήγημα προνομιακά, δίνοντας αέρα στα πανιά της ακροδεξιάς και των φασιστών, να σπείρουν τη μισαλλοδοξία τους και τον φανατισμό τους.
Οι φετινοί εορτασμοί της 25ης Μαρτίου ήταν ακόμα πιο μισαλλόδοξοι κι εθνικιστικοί από ποτέ τα τελευταία χρόνια. Μέσα στους στρατώνες, στους άμβωνες των εκκλησιών και γενικότερα στα κλιμάκια του βαθέως κράτους δείχνει να έχουν πια πάρει το πάνω χέρι νοσταλγοί της χούντας. Δημιουργούν θύλακες εθνικοφροσύνης και κλιμακώνουν την εθνικιστική ρητορική σε βαθμό που μοιάζει να βρίσκει ερείσματα στα κατώτερα ευάλωτα και φτωχοποιημένα στρώματα, που χωρίς αναλυτικά εργαλεία ψάχνουν για μια διέξοδο στην “ασφάλεια του κράτους”, των πελατειακών του σχέσεων και τον εθνικό φανατισμό.
Η απουσία αντιδράσεων από τους αρμόδιους –μετριοπαθείς υποτίθεται υπουργούς για το συμβάν με τους ναύτες της ΣΜΥΝ, δείχνει ένα σχέδιο όλου του δεξιού φάσματος στρέψης της κοινωνίας προς τα ακόμα πιο δεξιά, μπροστά στον κίνδυνο ριζοσπαστικοποίησής της προς αδιαμεσολάβητες πολιτικές εκφράσεις.
Σε αυτό το σχέδιο την πρωτοβουλία έχει η κυβέρνηση δια του Βορίδη, που ως σκαιός Μπάννον διασυνδέει τα κανάλια επικοινωνίας μεταξύ των χώρων, με διάφορα «ανταλλάγματα». Έτσι, ακροδεξιά κόμματα, σύλλογοι, εκκλησία, στράτευμα, αστυνομία, δικαστικοί, ΜΜΕ, ενεργούν ως «βαθύ κράτος», επιχειρούν να στρέψουν το κοινωνικό καράβι σε ακροδεξιά κατεύθυνση, μια κατεύθυνση που εμπνέει ασφάλεια στους κρατούντες την εξουσία, ιδίως όταν η κοινωνία είναι σε αναβρασμό και πνέει τα μένεα εναντίον των δεξιών πολιτικών. Έτσι άλλωστε πλάθονται οι αντεπαναστάσεις στην ανθρώπινη ιστορία. Μέσα από την καλλιέργεια μισαλλόδοξων και φανατικών συνειδήσεων.
Ενεργώντας με αυτόν τον τρόπο όμως η κυβέρνηση, ρίχνοντας δηλαδή λίπασμα νομιμοποίησης της εθνικιστικής ρητορικής και καλλιέργειας εθνικιστικών αντιδραστικών συνειδήσεων, δεν καταλαβαίνει ότι σκάβει το λάκκο της.
Κι αυτό γιατί αυτή η κυβέρνηση με την εξωτερική πολιτική που ασκεί, θα έρθει αντιμέτωπη με το εθνικιστικό αφήγημα όταν θα αναγκαστεί να κάνει περαιτέρω παραχωρήσεις στον «εχθρό που γαμάμε». Και τι θα πούνε στους ένστολους «γαμιάδες» (που δεν ξέρουν που βρίσκεται το πουλί τους), όταν η Τουρκία πετύχει αποστρατιωτικοποίηση του μισού Αιγαίου, όταν ανακηρυχτεί επίσημα η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, και ο Τράμπ κρατώντας τον σταυρό του Ρωμαίου αυτοκράτορα που του χάρισε κουτοπόνηρα ο αρχιεπίσκοπος, χτυπήσει φιλικά στην πλάτη τον πθΚούλη και του πει “ότι θέλω εγώ θα γίνει”, “δεν έχεις τα χαρτιά”, “θα βρεις τον τρόπο να τα καταφέρεις εσύ με τους δικούς σου εκεί κάτω”, εννοώντας τους ακροδεξιούς και τους φασίστες που θα έχουν βγει στο δρόμο μαινόμενοι, αν δεν έχει ήδη κατέβει καμιά ιλαρχία τεθωρακισμένων ενός βαρεμένου διοικητή…
Για όλους εμάς “τους από εδώ” -που είμαστε και οι περισσότεροι, το θέμα είναι ότι όσο είναι καιρός δεν πρέπει να αφήσουμε σπιθαμή γης και ύπαρξης σε αυτούς κι ας φαίνονται πολλοί. Πρέπει να τους κράζουμε, να τους εκθέτουμε και να τους απομονώνουμε σε κάθε περίσταση. Γιατί έτσι όπως τα κάνει η κυβέρνηση, τους δίνει δύναμη για να την ανατρέψουν, στήνοντας ένα δικό τους δικτατορικό καθεστώς με αντίστοιχα ερείσματα που είχε και η χούντα. Πρέπει λοιπόν από τώρα παντού ακόμα και στα ΜΚΔ, να μη αφήνουμε χώρο να εκφράζονται αναπάντητα. Γιατί όλο το κομμάτι θα γείρει όταν ο ουδέτερος θα συμβιβαστεί με τις εξελίξεις θέλοντας να αποφύγει τις φασαρίες.
Ειδικά για τον “χώρο” που ανήκω, θέλω να δουν αυτήν την (εύχομαι όχι πιθανή) προοπτική, που με βάση όλες τις τωρινές ενδείξεις εκκολάπτεται. Τα ίδια υλικά (κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά) μοιάζουν να μπαίνουν με παρόμοιο τρόπο στο καζάνι μαγειρεύοντας ξανά μια μαζική τρομοκρατική συνθήκη που δεν θέλουμε να ξαναδούμε. Οπότε θα πρέπει από τώρα να λάβουμε τα μέτρα μας.
Υποβολή απάντησης