Η κυριαρχία τα κατάφερε. Γλεντάει χορεύοντας πάνω στα αποκαΐδια του φυσικού μας εαυτού.
Χάσαμε τον φυσικό μας εαυτό. Κι αυτό γιατί χάσαμε την αρμονική συμβίωση με τη φύση. Αυτή τη συμβίωση που σου επιτρέπει να αφουγκραστείς για μια στιγμή την απόλυτη σιωπή, ν’ αγναντέψεις για μια στιγμή τον ορίζοντα, να μυρίσεις για μια στιγμή το θυμάρι. Αυτή τη στιγμή τη χάσαμε.
Γιατί αυτή η στιγμή είναι η στιγμή να σκεφτείς, να αναστοχαστείς, να απολογίσεις, να κρίνεις. Και όταν ο άνθρωπος παύει αυτές τις στιγμές παύει να είναι φυσικός άνθρωπος. Και ο μη φυσικός άνθρωπος, παύει να είναι πολιτικός άνθρωπος. Είναι αλλοτριωμένος άνθρωπος.
Η φύση που καίγεται είναι το σπίτι μας που καίγεται. Είναι το είναι μας που καίγεται.
Αν υπάρχει λοιπόν κάτι που πρέπει να κάνουμε όλοι εμείς που αντιλαμβανόμαστε τον «αλλοτριωμένο άνθρωπο» είτε μέσα μας είτε γύρω μας, είναι να κάνουμε μιαν επανεκκίνηση από την αρχή. Από το 0 και με το είναι.
Και η επανεκκίνηση αυτή ξεκινάει από τη φύση. Ξεκινάει απ΄την καλλιέργεια, την τροφή, την παραγωγή, την διανομή, και την κατανάλωση, και προχωράει στις υπηρεσίες, στην υγεία, στην παιδεία στην τέχνη, στους τεχνίτες. Με ένα πολιτικό όραμα αυτό της κοινωνικής χειραφέτησης από το κράτος και το κεφάλαιο και με όρους αλληλέγγυους και αυτοργανωτικούς. Δικτυώσεις κοινοτήτων και ομάδων. συλλογικές, συναγωνιστικές και αλληλέγγυες.
Να φτιάξουμε το δικό μας «βαθύ κράτος», -ένας τρόπος ζωής με την κουλτούρα του ριζωμένη βαθιά μέσα στη φύση την άναρχη, που θα χρησιμεύσει ως αμετακίνητη βάση για εκείνη την πολυπόθητη τελική έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα.
Η ζωή με τη φύση είναι πλέον πολιτική πράξη.
Χωράφια υπάρχουν. Χέρια ζητούνται κι ένας σχεδιασμός για να βγαίνουν και τα μεροκάματα έστω για την αρχή. Δεν είναι τίποτα δύσκολο, αρκεί να προκύψει η απόφαση να ξεφύγουμε από τον αλλοτριωτικό εντατικοποιημένο πυρετό της μισθωτής πανούκλας.
Να ξαναβρούμε το σωματικό κάματο. Να ξανακερδίσουμε τη γεύση του νερού και τη μυρωδιά της ντομάτας που έχει χαθεί. Να πατήσουμε ξυπόλητοι στη ζεστή λάσπη. Να επανεφεύρουμε την παρέα. Να επανοικειοποιήσουμε την ισορροπία. Να κερδίσουμε τον χρόνο. Που είναι η ζωή.
Υποβολή απάντησης