«Η δυνατότητα της αναρχίας βασίζεται στην πεποίθηση ότι οι άνθρωποι μπορεί πάντοτε να αλλάξουν την συμπεριφορά τους. Για να αλλάξουμε τους εαυτούς μας και τις κοινωνικές συνθήκες, οφείλουμε να ασκήσουμε την περιορισμένη ελευθερία που διαθέτουμε. Μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να το κάνουμε και να δημιουργήσουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ελευθερία και ενότητα. Ποιος μπορεί να διαψεύσειότι έχουμε κάνει ελάχιστη χρήση των δυνατοτήτων μας;»
Γκ. Λαντάουερ.
1.
Δεδομένης της συγκυρίας αλλά και της κινηματικής άμπωτης που αναρχικού πολιτικού «χώρου», απαιτούνται οπτικές που θα αναπροσδιορίσουν τις στρατηγικές του ενεργού, καθώς και την επανενεργοποίηση του ανενεργού του ευρύτερου κινηματικού κομματιού. Σε αυτήν την κατεύθυνση κατατίθεται αυτό το σημείωμα, σαν πρόταση υπό διαμόρφωση για να γεννήσει προβληματισμό, συζήτηση και συλλογικό σώμα για να την κοινωνικοποιήσει περαιτέρω εφόσον γίνει αποδεκτή. Προτείνει ένα νέο ξεκίνημα αγώνα με βάση την επερχόμενη συγκυρία.
Θα πρέπει να αποφύγουμε την ευκολία να εξηγήσουμε την σημερινή πολιτική συνθήκη απλά ως «επέλαση της κυριαρχίας». Μια τέτοια ανάλυση είναι αποδοχή ήττας σε έναν πόλεμο που θα έχει διάρκεια. Η κυριαρχία επελαύνει όταν έχουν μειωθεί οι αντιστάσεις. Γι αυτό και η επέλαση της κυριαρχίας έχει να κάνει και με τις δικές μας αντιστάσεις.
Σε όλους μας λοιπόν αναλογεί και ένα μερίδιο ευθύνης για την επιτέλεση αυτού του αγώνα αντίστασης. Άλλωστε κανείς μας δεν διατίθεται να τον αφήσει όσο κι αν η κυριαρχία επελαύνει. Απομένει λοιπόν να πρέπει να βρούμε το σχέδιο εκείνο που ο «χώρος» όχι μόνο θα αντέξει στις επιθέσεις της κυριαρχίας διατηρώντας άσβεστο το πρόταγμα, αλλά και θα βάλει τις βάσεις για την διαρκή αντεπίθεση που θα φέρει το σύστημα σε θέση «να δοκιμάζει τις αντοχές του».
Διαθέτοντας από μεριάς μας σημαντικά κεφάλαια δυνάμεων, ανενεργών δυναμικών και δυνατοτήτων, η απουσία ενός ανταγωνιστικού πολιτικού πόλου και ακόμα περισσότερο ενός απαραίτητου αυτοργανωμένου κοινωνικού μετώπου, επιτρέπει στη νεοφιλελεύθερη και φασίζουσα νεοδεξιά να επιτελεί ανενόχλητα το διαλυτικό της έργο: την αποσυνάρμωση της κοινωνίας στην κατεύθυνση του κέρδους της ολιγαρχίας.
Απαιτείται λοιπόν η κατάθεση προτάσεων που μέσα από τη ζύμωση θα δημιουργούν μια κοινή αντίληψη για τον τρόπο της πάλης στην παρούσα συγκυρία, την άμυνα στην επέλαση της κυριαρχίας, την ουσιαστική αξιοποίηση των δυνάμεων στην ίδια προταγματική κατεύθυνση με συνθέσεις και ενωτική λογική, καθώς και την δημιουργία ενός συμπαγούς κοινωνικο-πολιτικού πόλου, που με τη μορφή του μετώπου θα ελκύει όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια, που θα ριζοσπαστικοποιούνται από την προϊούσα φτωχοποίηση και την γενικευμένη αδικία.
Σε αυτήν την λογική συνεισφέρουμε στον δημόσιο διάλογο αυτήν την πρόταση, προκειμένου να γίνει αφορμή ζυμώσεων, αλλά και με την κρυφή –φιλόδοξη- ελπίδα ότι μπορεί να αποτελέσει μια κοινή βάση πάνω στην οποία θα χτίσουμε τον αγώνα τις επόμενες δύσκολες μέρες.
- Τι έχουμε
Για να βρούμε αυτό το σχέδιο που θα παράξει τα καλύτερα αποτελέσματα με τις το δυνατόν λιγότερες πιθανότητες αποτυχίας στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση από το κράτος και το κεφάλαιο, θα πρέπει να δούμε τι εφόδια έχουμε. Ποια είναι η προίκα των αγώνων των προηγούμενων χρόνων. Τι έχουμε κεφαλαιοποιήσει και τι έχουμε κατακτήσει από αυτούς τους αγώνες. Όλα αυτά μαζί μπορούν να μας δείξουν αν οι πιθανότητες επιτυχίας για την υλοποίηση ενός σχεδίου είναι μεγάλες, μέτριες ή μικρές, αν όχι ανύπαρκτες. Σε κάθε περίπτωση η κατάθεση αυτής της πρότασης γίνεται γιατί είναι πεποίθησή μας ότι η εφικτότητα και η επιτυχής υλοποίηση είναι δυνατή και η πιθανότητα πολύ μεγάλη.
Τι έχουμε;
α. έχουμε τους ενεργούς συντρόφους που με ποιότητα, σεμνότητα, επιμονή και πείσμα υφαίνουν το νήμα της αντίστασης μέσα από τους αγώνες. Μέσα από συλλογικότητες, δίνουν χρόνο πόρους και μεράκι, να αρθρώσουν «τον λόγο». Με όποιο τρόπο κι αν το κάνουν, αποτελεσματικό ή μη, υπάρχουν εκείνοι που αντιλαμβανόμενοι τις όποιες παθογένειες, αναζητούν νέους τρόπους αγώνα, που θα άρουν τις προβληματικές και θα δώσουν νέα ώθηση.
β. έχουμε μια πλειάδα από αυτοργανωμένα εγχειρήματα -δράσεις εφαρμογής, συνεργατικά σχήματα, αγροκολλεκτίβες, δομές εκπαίδευσης και ιατρικές δομές, αλλά και ανεξάρτητους παραγωγούς κι επαγγελματίες, επιστήμονες και τεχνίτες. Μεμονωμένες αλλά και συλλογικές απόπειρες εφαρμογής των ελευθεριακών αξιών στην καθημερινότητα, που επιχειρούν μεταξύ σφύρας και άκμονος, να βιοποριστούν χωρίς να θυσιάσουν το βασικό αξιακό τους κώδικα.
γ. έχουμε ένα μεγάλο πλήθος πολλών δεκάδων χιλιάδων πρώην συντρόφων και φίλων που είναι χαμένοι μέσα στο πλήθος, και που ενταγμένοι στη παραγωγική διαδικασία βιοπορίζονται εξαρτημένοι από το αφεντικό και καταναλώνουν στα σούπερ μάρκετ, μη έχοντας το χρόνο αλλά και τη διάθεση να γίνουν ενεργοί πολιτικά, ενώ το θέλουν.
δ. έχουμε επίσης ένα πολύ μεγαλύτερο σύνολο που μετά την διάψευση της ανάθεσης στο σύριζα, παραμένει πολιτικά άστεγος, υιοθετεί τα ελευθεριακά προτάγματα, αναζητά μια νέα πρόταση ως εναλλακτική του ζόφου που ζει, αλλά δεν έχει μια κοινότητα όπου θα αισθάνεται ότι ανήκει πολιτικοποιώντας την ριζοσπαστική του θεώρηση, αλλά και ένα σχέδιο που να δείχνει ότι την καθιστά εφαρμόσιμη.
- Τι έχουμε απέναντί μας;
Ο αγώνας για την κοινωνική χειραφέτηση από το κράτος και το κεφάλαιο, είναι ο πιο δύσκολος αγώνας του κόσμου. Όχι μόνο γιατί έχει να αντιπαλέψει τις πιο μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις και συμφέροντα, όχι μόνο γιατί από την ίδια του την φιλοσοφία, απαιτεί τη μαζική υπερπλειοψηφική συμμετοχή όλων, αλλά και γιατί έχει να παρέμβει σε απενεργοποιημένους δέκτες.
Ο κόσμος έχει πλέον αφήσει το πολιτικό στο περιθώριο των προτεραιοτήτων του, κι επιδίδεται στον αγώνα για την διαβίωση. Δεν υπάρχει χρόνος για πολιτική σκέψη, ούτε καν για κριτική. Όλη η μέρα είναι ταγμένη στη δουλειά και στις οικογενειακές και οικιακές υποχρεώσεις. Η προκήρυξη που μοιράζεται έξω από το σταθμό του μετρό πετάγεται στο πρώτο καλάθι του δήμου, ενώ η μικροφωνική προσπερνιέται σαν ενοχλητική βοή. Δεν αδικούμε κανένα που λειτουργεί έτσι. Δεν μπορεί, και δεν προλαβαίνει να λειτουργήσει αλλιώς. Συνεπώς έχουμε μια καθημερινότητα που είναι «αντι-πολιτική» αν όχι απολίτικη για τον πολύ κόσμο.
Στη συγκυρία που διανύουμε θα μπορούσαμε να έχουμε ίσως μια ευκαιρία. Οδεύουμε σε μια συνθήκη ραγδαίας φτωχοποίησης της κοινωνίας που είναι νομοτελειακό να προκαλέσει ριζοσπαστικά ανακλαστικά, όπως ακριβώς προκάλεσε η κρίση χρεοκοπίας του κράτους στα 2010. Όλο αυτό θα μπορούσε να είναι και μια ευκαιρία για χειραφετητικές δυνάμεις να αντλήσουν όλα τα οφέλη της κεφαλαιοποίησής της, μόνο που αυτή τη φορά, η κυριαρχία έχει προετοιμάσει τον κόσμο ώστε αυτός να στραφεί αντιδραστικότερα ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου στην κατεύθυνση του εκφασισμού.
Απομένει σε εμάς να βρούμε δυνάμεις, όχι μόνο για να αντισταθούμε στην επίθεση που θα δεχτούμε από το κράτος αλλά και τους εκφασισμένους «πολίτες» του, όχι μόνο να κρατήσουμε αλώβητους τους «τόπους» μας, εδαφικούς, άυλους και υλικούς, και να αντέξουμε στην επίθεση, αλλά να «κρατήσουμε» τόσο όσο χρειάζεται ώστε να εκμεταλλευτούμε την ευαίσθητη για το σύστημα συγκυρία, -αυτή της φτωχοποίησης –ριζοσπαστικοποίησης, και να είμαστε έτοιμοι για την μεγάλη αντεπίθεση με πεδίο αγώνα «τη σχέση». Γιατί εφόσον καταφέρουμε να βγούμε από αυτή την κρίση με μικρές απώλειες, τότε αυτό θα σημαίνει ότι οι δυνάμεις μας θα είναι ικανές για μια μεγάλη διαρκή αντεπίθεση.
- «Μαλακόν υπογάστριον» ως πεδίο δράσης
Η κυριαρχία είναι ένα σύστημα που βασίζεται πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις, εργασιακές, συναλλακτικές, κοινωνικές, πολιτικές, ερωτικές. Έχει τον τρόπο να μετατρέπει τις κοινωνικές σχέσεις σε σχέσεις επικυριαρχίας και υπαγωγής, αναπαραγόμενης εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Εκεί εδράζεται το σύστημα κράτος-κεφάλαιο, αυτό είναι και το μυστικό της επιτυχίας του. Η άλωση της σχέσης, με την αναπαραγωγή εξουσίας εντός τους.
Έτσι η αντίσταση κι απελευθέρωση των ανθρώπων από τις «σχέσεις» αυτές είναι το πεδίο που θα πρέπει να εστιάσουμε. Στην απελευθέρωση των σχέσεων που απελευθερώνουν τις συνειδήσεις, που με τη σειρά τους φέρνουν νέα απελευθέρωση των σχέσεων από την εξουσιαστικότητά τους. Αυτό το διαλεκτικό «σχήμα» δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την χρεοκοπία του συστήματος, μέσα από την απελευθέρωση των σχέσεων από αυτό. Αρκεί να επιχειρούμε σε αυτήν την κατεύθυνση. Εκεί είναι το πεδίο της δράσης. Εκεί είναι ο στόχος. Εκεί και το μαλακό υπογάστριο του αντιπάλου. Ας το κρατήσουμε.
- Προϋποθέσεις για έναν επιτυχημένο αγώνα: α.ενότητα
Απέναντι στην επίθεση της κυριαρχίας οφείλουμε να αμυνθούμε. Και για να αμυνθούμε ουσιαστικά και με αποτέλεσμα, θα πρέπει να συσπειρωθούμε. Συνεπώς η όποια συσπείρωση απαιτεί κοινή αντίληψη της συγκυρίας, συνειδητοποίηση των συσχετισμών, ενωτική συνεργατική νοοτροπία και ένωση των δυνάμεων απέναντι σε έναν υπέρτερο αντίπαλο, συνδυασμό, σύμπραξη και σύνθεση αγώνων. Αν είναι κάτι παραπάνω που επιδιώκει να προσθέσει η πρόταση αυτή, είναι η κοινή αντίληψη και υλοποίηση ενός σχεδίου, όπως κατατίθεται πιο κάτω.
Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνουμε λοιπόν, είναι να σταθούμε αποστασιοποιημένα, και να αντιληφθούμε ρεαλιστικά ότι «οι μικρές μας ορδές» έχουν να αντιπαλέψουν τις πιο μεγάλες δυνάμεις του κόσμου. Γι αυτό το λόγο θα πρέπει να καταλάβουμε ότι για να καταφέρουμε αποτελέσματα απέναντι σε υπέρτερες δυνάμεις, εμείς θα πρέπει να δημιουργήσουμε όγκους δύναμης. Και οι όγκοι δύναμης έρχονται και μέσα από την ένωση των δυνάμεων. Ενωτική αντίληψη του αγώνα και συνθέσεις.
Μια νοοτροπία ενότητας στη βάση του «τι μπορούμε να κάνουμε μαζί», και όχι τι είναι αυτό που μας (ξε-)χωρίζει από τον άλλον. Κι επειδή αυτή η δεύτερη κουλτούρα είναι βαθειά νεοφιλελεύθερη στο βαθμό που είναι διαχωριστική, ναρκισσιστική, και ανταγωνιστική, αποδεχόμενοι ότι παρεπιδημεί στους κινηματικούς κύκλους, θα πρέπει να αποταχθεί με μια νέα πρόταση, με ένα νέο κινηματικό ξεκίνημα που με συμπαγές ενωτικό πνεύμα θα συνθέσει συνδιαμορφώνοντας την πορεία του. Η ενότητα είναι προϋπόθεση επιτυχίας κάθε κινήματος. Γι αυτό και σε ένα νέο ξεκίνημα από τις δυνάμεις του δημιουργικού αγώνα δεν χωράνε λογικές αντιπαλότητας και ανταγωνισμών.
Οι διαφορετικές οπτικές είναι σεβαστές, όμως η άγρια επιθετική συνθήκη που βιώνουμε, επιβάλλει να παραμερίσουμε μικρόνοες και ομφαλοσκοπικές οπτικές, να τις εξοβελίσουμε στο παρελθόν μαζί με τα όποια λάθη και να συνειδητοποιήσουμε, ότι ο εχθρός είναι απέναντι απασφαλισμένος να πυροβολεί μία προς μία τις καταλήψεις, να κυνηγάει σαν εγκληματικές οργανώσεις συλλογικότητες, και να ξεριζώνει κάθε εμπόδιο στην προσπάθειά του να αποστραγγίσει τον παραγόμενο πλούτο φτωχοποιώντας απρόσκοπτα. Απέναντι σε αυτό οφείλουμε μιαν αξιοπρεπή αντεπίθεση που θα φέρει τις ήττες τους. Κι έχουμε τις ιδέες γι αυτήν.
Η ενότητα είναι πλέον προϋπόθεση του αγώνα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος πέρα από τη συνάντηση και τη συνεννόηση. Είναι το μόνο μέλλον που υπάρχει. Αλλιώς δεν υπάρχει μέλλον για τον αγώνα της κοινωνικής χειραφέτησης από το κράτος και το κεφάλαιο, όσο κι αν μας φαντάζει ανθεκτικό στη ροή του χρόνου. Οι χρόνοι που πέρασαν ήταν ανεκτικοί. Μην κρίνετε το μέλλον από αυτούς. «Αλλάζει το έργο» και οι αντιστάσεις θα πρέπει να γίνουν σκληρότερες. Και το μόνο συστατικό που μπορεί να τις κάνει τέτοιες είναι η σύνθεση, η εμβάθυνση, η συγκόλληση μέσα από αυτό που είναι δύσκολο να πολεμηθεί: τη σχέση.
β. συνδέσεις και συνθέσεις.
Η ένωση των δυνάμεων δεν έρχεται μόνο αθροιστικά και με αριθμητικούς όρους στρατευμένων -ενός επαρκούς βαθμού συγκρότησης, ομοϊδεατών και συλλογικοτήτων. Έρχεται και μέσα από συνδέσεις. Συνδέσεις των διαφορετικών ειδών των αγώνων με το ίδιο αξιακό πρόσημο. Συνδέσεις μεταξύ ετερόκλητων ανθρώπων, μεταξύ διαφορετικής υφής εγχειρημάτων, θεματικών, μερικών ή και ολικών, συνθέσεις μορφών αγώνα στο ίδιο το άτομο αλλά και ως στάση ζωής και συλλογική νοοτροπία αγώνα.
Δεν είναι μόνο η σύνθεση σε ατομικό επίπεδο, αλλά και σε συλλογικό. Συνθέσεις δράσεων. Δράσεων πολύμορφων που συγκλίνουν στην ίδια κατεύθυνση: την κοινωνική χειραφέτηση από το κράτος και το κεφάλαιο. Με σαφές το αξιακό πλαίσιο, το όραμα για την αναρχική κοινωνία του ελευθεριακού κομμουνισμού, με στρατηγικές που ευθυγραμμίζεται στο αξιακό μας.
Η διεκδίκηση π.χ. ενός δημόσιου χώρου γίνεται αφορμή για ένωση δυνάμεων ευρύτερων κοινωνικών κομματιών. Ενώ πρόκειται για έναν τοπικό διεκδικητικό αγώνα, συντελείται μια σύνθεση με το προταγματικό ολιστικό, με όρους βαθύτερης πολιτικοποίησης και σύνθεσης ετεροτήτων. Έστω κι αν η συμπόρευση με αυτά τα ευρύτερα κομμάτια είναι προσωρινή αφού αυτή είναι η φύση των αιτηματικών αγώνων, η ένωση των δυνάμεων μέσα από την σύνθεση ετερόκλητων ατομικοτήτων φέρνει αποτελέσματα και σε σχέση με το στόχο και σε σχέση με το μέσο. Την εμπειρία της συλλογικοποίησης του ανενεργού, αλλά και αντίστοιχα της «αποϊδρυματοποίησης» του ενεργού υποκειμένου.
Αυτές οι συνθέσεις είναι απαραίτητο να συντελεστούν όχι μόνο στα πλαίσια ενός ολιστικού σχεδίου διασύνδεσης κι ανάπτυξης των αγώνων στα πλαίσια των συλλογικοτήτων, ή μιας απαραίτητης ομόσπονδης οργάνωσης όλων, όχι μόνο ως διεκδικητικοί ή ευρύτερα κοινωνικοί αγώνες, αλλά κι ως ατομική καθημερινότητα. Ως τρόπος ζωής, ως ένα νέου προφίλ πολιτικού αγωνιστή και συντρόφου. Όπου η καθημερινότητα μπαίνει στο πολιτικό, μέσα από δράσεις εφαρμογής και μεταστρέφεται μερικά σε ελευθεριακό τρόπο να ζεις. Νέος σύντροφος, σύνθεση μορφών αγώνα, σύνδεση αγώνων, ενίσχυση των δυνάμεων.
- Τα είδη των αγώνων και η διασύνδεση στην κατεύθυνση ενός πολύμορφου ελευθεριακού κοινωνικού μετώπου
Σε αυτό το σημείο είναι αναγκαίο να αναφέρουμε την κατά την δική μας αντίληψη κατανομή των αγώνων ανά είδος, έτσι όπως εμείς τους αντιλαμβανόμαστε. Όχι μόνο για να ξεκαθαρίσουμε ταξινομώντας απλά την «γεωγραφία» τους, αλλά και κυρίως να είναι ξεκάθαρα τα όριά τους. Αυτό το ξεκαθάρισμα συμβάλλει στην επίγνωση των υποκειμένων τους, για τα αξιακά όρια επιτέλεσης και το βαθμό συμμετοχής τους.
Χωρίζοντας τους αγώνες ανάλογα με το περιεχόμενό τους και την μεθοδολογία υλοποίησής τους σε δέσμες δράσεων παραθέτουμε εδώ τα είδη ώστε να ξεκαθαρίσουμε σε τι αναφέρονται οι συνδέσεις και οι συνθέσεις:
- Αγώνας πολιτικών ομάδων. Αμιγώς πολιτική δράση στη βάση της πολιτικής στόχευσης.
- Αγώνας κοινωνικών ομάδων. Η στόχευση αφορά σε χρόνια ή επίκαιρα κοινωνικά ζητήματα, όπου οι μορφές πάλης μπορεί να έχουν και αιτηματικό χαρακτήρα.
- Διεκδικητικοί αιτηματικοί αγώνες . Τοπικοί, θεματικοί, κεντρικά επίδικα με ενίοτε αιτηματικό χαρακτήρα.
- Δράσεις εφαρμογής και πολιτισμός. Εγχειρήματα μερικής εφαρμογής των ελευθεριακών αρχών στην καθημερινότητα, την εργασία, τη συναλλαγή, καθώς και εγχειρήματα παραγωγής τέχνης και πολιτισμού. Εγχειρήματα με πολιτική συνέλευση.
- Κοινωνική αυτοάμυνα και νομική υποστήριξη. Δράσεις που αφορούν την άμυνα των ανθρώπων μας σε κάθε επίπεδο της καταστολής, κρατικής και παρακρατικής, καθώς και νομική υποστήριξη.
Αυτές οι διακριτές δέσμες –μορφές δεν αντιστοιχούν απλά και μόνο σε μια κάτοψη των αγώνων στα πλαίσια μιας ολιστικής στρατηγικής. Καταγράφονται στη βάση ενός συμπεριληπτικού σχεδίου οργάνωσης και υλοποίησης. Με εξαίρεση το τελευταίο όπου ο βαθμός υλοποίησης είναι σε πρώιμο στάδιο, όλα τα παραπάνω υπάρχουν και αναφέρονται παραπάνω σε «αυτά που έχουμε».
Το διακύβευμα λοιπόν είναι η διασύνδεσή τους, που θα επιτύχει συσπείρωση δυνάμεων, αλληλοκάλυψη των ελλείψεων και ικανοποίηση των αναγκών με ταυτόχρονα αποτελέσματα τη βιωσιμότητα και την κάλυψη αναγκών. Ένα φάσμα άμυνας που από τη φύση του αφού εμπεριέχει “τη σχέση”, είναι ασύλληπτο, καθώς και ένα δυναμικό που θα φορτίζεται και θα τροφοδοτείται από την ίδια τη ζωή και την καθημερινότητα. Εντάσσοντας ακόμα κι εκείνον τον μεμονωμένο σύντροφο που εργάζεται και δεν προλαβαίνει, μπορεί όμως με τα ψώνια του να ενισχύσει παραγωγικά εγχειρήματα, χωρίς να καταθέσει τον οβολό του σε κάποιο ταμείο ενός σούπερ-μάρκετ.
Η διασύνδεσή τους δηλαδή, να ενθυλακώνει το πολιτικό στην καθημερινότητα πολιτικοποιώντας την καθημερινότητα, αφού εντάσσει δραστηριότητα, πράξεις, ενέργειες, δράσεις, σε ένα σχήμα που επιχειρεί και κινείται στην ίδια αξιακή κατεύθυνση. Προσανατολισμένο είτε συλλογικά, είτε ατομικά δηλαδή στην καθημερινότητα του κάθε συντρόφου. Ένωση δυνάμεων, διασύνδεση δράσεων, συσπείρωση στην ίδια κατεύθυνση, αντίσταση μέσα από τον τρόπο ζωής, συνθέτουν έναν ενιαίο πολύμορφο αγώνα.
Βασική προϋπόθεση για την λειτουργία του συλλογικού εγχειρήματος, είναι η θέσπιση κανόνων που θα μεριμνούν για την αξιακή συνέπεια στη βάση της κατεύθυνσης, αν όχι σε αυτήν της πλήρους υλοποίησης. Μεροκάματα δίκαια όταν δεν γίνεται αλλιώς και τα όποια πλεονάσματα στη δικτύωση, προκειμένου να καλυφθούν ανάγκες σε εξοπλισμό, εκσυγχρονισμό υποδομών άλλων εγχειρημάτων, κτλ. Η κάθε δικτύωση μεριμνά με βάση τον κανόνα αυτό και στη βάση τουλάχιστον της βιωσιμότητας αν όχι της αυτο-ανάπτυξής της. Αλλιώς κανένα εγχείρημα δεν έχει νόημα, αν δεν λειτουργεί στη βάση της βιωσιμότητας. Τα βήματά μας για να είναι σταθερά απαιτούν ρεαλισμό.
Οργανωτικά, η κοινότητα αυτή θα πρέπει να έχει μέλη, που θα αποδέχονται τους όρους αλλά και που θα συνδιαμορφώνουν στο βαθμό που μπορούν την πορεία της κοινότητας και των κανόνων της μέσα από σχετικές περιοδικές αναθεωρήσεις. Τα όρια της κάθε δέσμης οφείλουν να είναι οργανωτικά ευδιάκριτα έναντι των άλλων, αφού και η μεθοδολογία των αγώνων, αλλά και οι πρακτικές, επιτελούνται από εντελώς διαφορετικές στρατηγικές με διαφορετικά επίδικα, θεματικές κι ανάλογα απορρέουσες τακτικές. Έτσι οι δικτυώσεις θα μπορούν να συνιστούν ομοσπονδίες ανά δέσμη δράσεων.
Στα πεδία θα πρέπει να γίνουν οι απαραίτητες συνέργειες, να συναντηθούν οι άνθρωποί τους και να υλοποιήσουν οργανωτικούς σχηματισμούς, συντονισμούς και δικτυώσεις. Δικτυώσεις ανά θεματική, τοπικές ή υπερτοπικές ομάδες ανά θεματική, ανά δέσμη αγώνα, συντονισμούς αγώνων και συναντήσεις. Οι δικτυώσεις και οι συναντήσεις θα βάλουν το επίδικο της διαμόρφωσης της κοινότητας, της δημιουργίας ενός σχηματισμού που υλοποιώντας τα ελευθεριακά αξιακά, θα δημιουργήσει μια νέα δική μας πραγματικότητα.
Όλες αυτές οι συνάψεις, εφόσον υπακούν στο νόμο της βιωσιμότητας των εγχειρημάτων, δημιουργούν συνθέσεις σε ένα αλληλέγγυο συλλογικό επιχειρησιακό σχέδιο, που αναπτυσσόμενο αποδίδει υπεραξία στην αγωνιζόμενη κοινότητα είτε ως ουσία, πλουτίζοντάς την με μέσα και με πόρους από έξω, είτε ως αντι-παράδειγμα –υλοποιώντας επιτυχημένα «ουτοπίες». Το κίνημα θα πρέπει να γίνει η δουλειά μας και η καθημερινότητά μας. Ένας άλλος τρόπος αγώνα που συνυφαίνεται με την πραγματικότητά μας, προσανατολισμένο στην ίδια κατεύθυνση, με κοινό πρόταγμα. Να φτιάξουμε μιαν αλληλέγγυα οικονομία στα πλαίσια ενός ελευθεριακού κοινωνικού μετώπου, που θα ενώσει αυτά που έχουμε σαν παρακαταθήκη, και μέσα από την αλληλοϋποστήριξη θα ενισχύσει τα σημεία στα οποία έχουμε αδυναμίες.
- Όταν το πολιτικό γεννιέται μέσα από το πραγματικό.
Είναι φανερό πως στο παραπάνω σχέδιο το πρώτο βηματισμό θα τον παράξουν οι δράσεις εφαρμογής. Κι αυτό όχι από κάποια αγωνιστική διαστροφή. Αλλά με βάση τις ίδιες τις προτεραιότητες της ζωής σε απόλυτη συνάρτηση με την ανθρωπογεωγραφία του χώρου μας.
Όταν λέμε προτεραιότητες της ζωής, εννοούμε την συνθήκη διαβίωσης εκατομμυρίων ανθρώπων, που με προϊούσα την φτωχοποίηση βρίσκονται σε μια κατάσταση μόνιμης έκτακτης ανάγκης. Κι αυτή η κατάσταση από μόνη της δημιουργεί όχι μόνο αποξένωση προς οτιδήποτε άλλο πέραν του επείγοντος ζητήματος της διαβίωσης, αλλά ακόμα κι εχθρικής στάσης απέναντι στο πολιτικό ως ταξικά ελιτίστικης. Θεωρείται πλέον πολυτέλεια η πολιτική στάση και κριτική μπροστά στην δική τους αγωνία της διαβίωσης. Η προκήρυξη είναι προϊόν πολυτέλειας χρόνου και σκέψης. Αυτή και μόνο η «πολυτέλεια», είναι αρκετή για μεγάλα κοινωνικά κομμάτια να στέκονται κριτικά απέναντι στο πολιτικό, με ταξικούς μάλιστα όρους, αν όχι αρνητικά, ακόμα κι αν αυτό υπερασπίζεται τα συμφέροντά τους. Αυτή την αντιφατική μα εξόχως κανιβαλική συνθήκη οφείλουμε να λάβουμε υπόψη μας για να μη βρεθούμε στο περιθώριο της κοινωνίας. Γι αυτό καλούμαστε να απαντήσουμε με όρους πολιτικούς αλλά και πρακτικούς ταυτόχρονα, πολιτικοποιώντας το πρακτικό, αλλά και υλοποιώντας το πολιτικό ως καθημερινή πρακτική..
Από την άλλη η ίδια η ανθρωπογεωγραφία του «χώρου», μας επιβάλλει αυτήν την στρατηγική, αφού ένα μεγάλο κομμάτι του είναι ενταγμένο στην παραγωγή, οι χρόνοι του είναι ελάχιστοι και η πολιτική του ζωή περιορισμένη σε μερικές πορείες στο δρόμο. Κι όταν μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες κόσμου, θεωρούμε ότι και η πρότασή μας οφείλει να προσαρμοστεί επιχειρησιακά σε αυτήν την πραγματικότητα, καθαρά στη βάση της επιτυχίας του σχεδίου. Με βάση δηλαδή τη λογική του «τι έχουμε και τι μπορούμε να κάνουμε με αυτά που έχουμε».
Η επιτυχία της πρότασης θα έρθει εφόσον πλέον έχουν εγκατασταθεί οι δομές των δικτυώσεων, ένα πολύ μεγάλο πλήθος συμμετέχει με τον τρόπο που μπορεί, κι έχει διαμορφωθεί σε μικρό χρόνο μια πραγματικότητα, που από μόνη της θα απαιτήσει και θα διαμορφώσει μια πολιτική έκφραση. Είναι δηλαδή η ίδια η κουλτούρα που θα αναπαραχθεί μέσα στους κόλπους του ελευθεριακού μετώπου, η δυσανεξία που θα καλλιεργηθεί, η έλξη που θα προκαλέσει ως αντιπαράδειγμα σε μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια, που θα οδηγήσουν στην πολιτική έκφραση, με θέσεις πλέον αφού τα αξιακό είναι λυμένο. Μέχρι τότε και στη βάση των ελευθεριακών προταγμάτων, όλα τα κομμάτια του κοινωνικού μετώπου θα λειτουργούν στη βάση της συντροφικής αλληλεγγύης των αγώνων και των εγχειρημάτων.
Είναι κρίσιμο στην παρούσα συγκυρία που διανύουμε, ο κόσμος του αγώνα να έχει ασφαλή καταφύγια, που θα αποτελέσουν τα εφαλτήρια των αγώνων του μέλλοντος. Η νεοδεξιά, θα επιδιώξει να ποινικοποιήσει τον πολιτικό αγώνα και παρανομοποιήσει την ιδεολογία, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο. Ο πολιτικός αγώνας στην παρούσα φάση μοιάζει να περνάει δύσκολες μέρες, όχι μόνο λόγω των χρόνιων παθογενειών μας, όχι μόνο λόγω της άμεσης καταστολής των αγώνων και των καταλήψεών μας, αλλά και κυρίως για λόγους έμμεσης καταστολής μέσω της φτωχοποίησης όλων, -και των συντρόφων, της εντατικοποίησης της καθημερινότητας, της απουσίας επικοινωνιακής διάθεσης αλλά και αποπολιτικοποίησης της κοινωνίας, την εξατομίκευση, που συσσωρεύονται αθροιστικά στις όποιες προϋπάρχουσες παθογένειες.
Απέναντι σε αυτά εμείς οφείλουμε να αντιτάξουμε τη συλλογικοποίηση, την ελευθεριακή πολιτικοποίηση, την αυτορύθμιση του χρόνου και του τρόπου εργασίας και την επικοινωνία μέσα από την σχέση, σε ένα ενιαίο επιχειρησιακό σχέδιο απεγκλωβισμού από τις σχέσεις κυριαρχίας και ανάπτυξης των απελευθερωτικών δυναμικών στην πράξη. Όλο αυτό είναι εξόχως πολιτικό, όταν ο αντίπαλος ως σύστημα, τα έχει αλώσει για να τα ελέγχει.
Εκεί λοιπόν πρέπει να εστιάσουμε το μέτωπο, απαλλοτριώνοντας “τη σχέση” από τον συστημικό έλεγχο. Απομένει σε μας να κρατήσουμε το πολιτικό πρόσημο ζωντανό, και το αλφάδι στο αζιμούθιο. Η μετατόπιση αυτή του κέντρου βάρους από το πολιτικό στο κοινωνικό, απαιτεί αν όχι την αποδοχή του πλάνου, τουλάχιστον την ελευθεριακή αντιμετώπισή του, ως μια εκ των πολλών προτάσεων που κατατίθενται σε διαβούλευση στο δημόσιο λόγο.
- Οφέλη
Η πολύμορφη δράση είναι η μόνη λύση συλλογικής αυτοάμυνας στην επίθεση που θα δεχτούμε σαν πολιτικό κίνημα. Είναι ρίζωμα που δεν «ξεπατώνεται» εύκολα. Θα είναι εξαιρετικά δύσκολο κι επιζήμιο για την κυριαρχία να αλώσει βαθειά ριζωμένες σχέσεις και πρακτικές. Το πολιτικό το ξεριζώνει πιο εύκολα. Όχι μόνο με την άμεση καταστολή και την παρανομοποίηση των ιδεών. Αλλά κι έμμεσα, με την εντατικοποίηση της ίδιας της ζωής που φέρνει ο εκβιασμός της φτώχειας, μια συνθήκη που προκαλεί -ανακλαστικά σχεδόν, το πέταγμα της προκήρυξης στο καλάθι απορριμάτων του δήμου κατά την έξοδο από το μετρό, απόλυτα δικαιολογημένα αφού επιστρέφει μετά από 10άωρη εργασία. Έχουμε τη διαφυγή.
Με την πρόταση αυτή εντάσσουμε την εργασία, τη συναλλαγή, την ανάγκη, στο πολιτικό κομμάτι, μέσα από συλλογικά σχήματα και δικτυώσεις. Ταυτόχρονα, συμπεριλαμβάνει τον τρόπο ζωής στον αγώνα, σε ένα συλλογικό σχέδιο ανάπτυξης όλων μέσα από τη σύνθεση και την συνένωση όγκων δύναμης. Αφού η καθημερινότητα αποτρέπει την πολιτική, τότε θα πρέπει να κάνουμε την καθημερινότητα πολιτική. Εντάσσουμε λοιπόν την καθημερινότητα στην πολιτική δράση, ως δράση εφαρμογής, με την πεποίθηση, ότι ένα τέτοιο σχέδιο, όταν υλοποιείται ως καθημερινότητα συλλογικά από χιλιάδες ανθρώπους με κοινή την αντίληψή του, μπορεί να φέρει πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα.
Απαντάμε στις ανάγκες για εργασία χωρίς εκμετάλλευση, για συναλλαγές χωρίς κερδοσκοπία, για συντροφικές σχέσεις χωρίς ιδιοτέλεια. Διασπάμε την αποσπασματικότητα και την απομόνωση των εγχειρημάτων και των ατομικοτήτων, προκειμένου αλληλοκαλύπτοντας τις ανάγκες να βελτιώνουμε τις προϋποθέσεις της επιτέλεσης των εγχειρημάτων, και την βιωσιμότητα με όρους ποιοτικούς. Ένα συλλογικό επιχειρησιακό σχέδιο ανάπτυξης όπου συμμετέχουμε όλοι οι σύντροφοι μαζί.
Ηθικά. Ενδυναμώνουμε την κοινή πεποίθηση για τα ανθρώπινα ιδανικά, και αντιμαχόμαστε την όποια αμφισβήτηση της αξιοπρέπειας. Εφαρμόζουμε τις αξίες μας, υλοποιούμε στο βαθμό που μπορούμε τα οράματά μας.
Σχεσιακά, καθορίζουμε τις σχέσεις με βάση την αλληλεγγύη, την ισότητα, την κοινωνική ελευθερία με ποιοτικότερους όρους, αφού το συλλογικό φέρνει περισσότερες ποιότητες από το ατομικό.
Συναλλακτικά. Αποκολλούμε μέρος της συναλλαγής από την κυριαρχία. Αναδιαμορφώνουμε τις συναλλαγές μας εντός της κοινότητας με όρους βιωσιμότητας αλλά και ταυτόχρονα αλληλέγγυους. Ενισχύουμε κατά προτεραιότητα τους ανθρώπους της κοινότητας και κυρίως τα αυτοδιαχεριζόμενα εγχειρήματα. Προμηθευόμαστε προϊόντα που παράγονται από αυτοδιαχειριζόμενες μονάδες παραγωγής αλλά και από συντρόφους. Ενισχύουμε συντρόφους και σχήματα που παρέχουν υπηρεσίες. Απαλλοτριώνουμε τη συναλλαγή από την κερδοσκοπία. Παίρνουμε πόρους από την κυριαρχία και τους εντάσσουμε στην κοινότητα μετασχηματίζοντάς τους σε μια αλληλέγγυα οικονομία.
Εργασιακά: Συνεισφέρουμε με παραγωγικό τρόπο στην δημιουργία μιας καλύτερης ποιότητας ατομικής ζωής μέσω της συλλογικής. Η ανάπτυξη των συνεργατικών εγχειρημάτων, θα δώσει θέσεις εργασίας σε περισσότερους με αποτέλεσμα να αποκολλήσουμε περισσότερους από την εκμετάλλευση και να τους εντάσσουμε σε συλλογικά σχήματα με συντροφικές σχέσεις και συνδιαμόρφωση στις αποφάσεις των συνελεύσεών τους. Επίσης διαμορφώνουμε μια κοινή πεποίθηση ότι μέσα από την εργασία μας, ο καθένας αλλά και όλοι μαζί ενεργούμε σε ένα συλλογικό επιχειρησιακό σχέδιο που λειτουργώντας με όρους βιωσιμότητας οδηγεί στην ανάπτυξη της κοινότητας και στην αποαποικειοποίηση των σχέσεων εκμετάλλευσης από την κυριαρχία.
Η εκκίνηση νέων συνεργατικών εγχειρημάτων, αυτοδιαχειριζόμενων μονάδων παραγωγής και μεταποίησης, όπως και η ανάπτυξη των υπαρχόντων, είναι στοίχημα επιτυχίας. Η βιωσιμότητα από την μία αλλά και το αξιακό από την άλλη, συνθέτουν το πλαίσιο. Το διαχειριστικό σκέλος μαζί με το πολιτικό, συνθέτουν μια οργανική κινηματική μονάδα που μεταλλάσσει την εργασιακή ενέργεια σε κινηματική.
Με όλα τα παραπάνω υλοποιείται η αποκόλληση των εργασιακών σχέσεων από την εργοδοσία και το κεφάλαιο, στερώντας από τα αφεντικά ένα κομμάτι της διαθέσιμης εργατικής δύναμης απαλλοτριώνοντάς την προς όφελος της κοινότητας. Υλοποιούμε έτσι την «ενεργητική απεργία».
Οικονομικά. Καλυτερεύουμε οικονομικά την διαβίωσή μας, απαλλάσσοντας τη συναλλαγή από την κερδοσκοπία. Απαλλοτριώνοντας κομμάτια της οικονομίας από την κυριαρχία, μεταβολίζοντάς τα με όρους βιωσιμότητας, αλληλεγγύης και αυτοδιαχείρισης, στην συνεργατική, παραγωγική αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα. Δημιουργούμε προϋποθέσεις για υποδομές και ανάπτυξη των εγχειρημάτων.
Υλοποιούμε ενωμένοι ένα συλλογικό επιχειρησιακό σχέδιο η ανάπτυξη του οποίου, θα γεννήσει μια νέα πραγματικότητα με αλληλέγγυους όρους, δομώντας ένα οικονομικό αντιπαράδειγμα μέσα στο ζόφο.
Πολιτισμικά. Η τέχνη ανήκει στον κόσμο της φαντασίας. Ο κόσμος της φαντασίας είναι ο δικός μας κόσμος. Απομένει να την στηρίξουμε με τρόπο ώστε βιώσιμα να μπορεί να μας ανταποδίδει την καλλιέργειά της, να ενισχύει το φρόνημά μας με την σύνθεσή της και να μορφώνει τη σκέψη μας στο δρόμο της ελευθερίας. Τα αυτοργανωμένα σχήματα και οι μεμονωμένοι σύντροφοι–ισες, πρέπει να μπορούν να παράξουν αυτό που ξέρουν, χωρίς να εκβιάζονται από την αναγκαιότητα των εμπορικών συμβιβασμών και των επαγγελματικών σχέσεων. Έτσι η ελευθερία που θα παραχθεί θα πολλαπλασιάσει ποιοτικά και ποσοτικά το αποτέλεσμα του κόσμου της τέχνης. Να οργάσει το φαντασιακό, να παράξει χρώμα.
Τα αντίστοιχα ισχύουν και για τον κόσμο τωνκινηματικών εκδόσεων. Φτιάχνουμε μια μεγάλη αγοραστική βάση όπου το βιβλίο παίρνει τη θέση που του αρμόζει, ξαναμπαίνοντας στο κέντρο των αναγκών του κόσμου μας.
Κοινωνικά οφέλη: Διασυνδέονται μέσα από αυτόνομους διακριτούς σχηματισμούς οι κοινωνικοί αγώνες σε μια υπόθεση που έχει κοινή κατεύθυνση. Συντονισμός σωματείων βάσης, αλλά και δικτυώσεις με εγχειρήματα υγείας , παιδείας, νομικής κάλυψης, μηχανικών, τεχνητών και άλλων επαγγελματιών κι επιστημόνων. Ομάδες κατοίκων που ασχολούνται με το ζήτημα του δημόσιου χώρου. Κοινωνικά μέτωπα αγώνα. Ομάδες που ασχολούνται θεματικά, με περιβαλλοντικά ζητήματα και τόπους, μεταναστευτικό, έμφυλο και άλλα.
Οι κοινωνικοί αγώνες, τοπικοί, θεματικοί, διεκδικητικοί, αιτηματικοί, ενδυναμώνονται μέσα από το συντονισμό και την επαφή. Οι συνάψεις τους με τις τοπικές κοινωνίες, και τις θεματικές ομάδες, λειτουργούν σαν σημεία έλξης για μεγάλα κοινωνικά κομμάτια, μεταβολίζοντας ανατρεπτική σκέψη στο ευρύ κοινό, και ελκύοντας δια του παραδείγματος στην κατεύθυνση του άλλου, του μεγάλου αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Καλλιεργούν την αυτονομία των υποκειμένων και λειτουργούν μέσα από διεκδικητικούς αγώνες, ως σημεία πίεσης στην εξουσία, αναγκάζοντάς την να αναλώνει πολύτιμο κεφάλαιο. Διαπαιδαγωγούν παράλληλα στο αδιαμεσολάβητο.
Δομές εκπαίδευσης και υγείας. Διαπλοκή όλων για καλύτερη ποιότητα ζωής, για την καλλιέργεια τη μόρφωση την υγεία με τους δικούς μας όρους. Ενίσχυση για την υποβοήθηση των συντρόφων στις δομές αυτές, που είναι ότι πολυτιμότερο, ανιδιοτελές και γενναίο έχει συσταθεί μέσα στο κίνημα. Θα δημιουργηθούν όλες εκείνες οι ασφαλείς προϋποθέσεις για τους συντρόφους μας, ώστε να επιτελούν με ασφάλεια το λειτούργημά τους. Ταυτόχρονα ενισχύουμε το ελευθεριακό σχολείο, ώστε να καλλιεργείται η ελευθεριακή κουλτούρα χωρίς ταυτόχρονα να χάνεται η γειωμένη γνώση στη σχέση με το υπάρχον. Μιαν ακροβασία στην κορυφογραμμή της ευρείας αντίληψης.
Ενώσεις επαγγελματιών επιστημόνων. Οι ανεξάρτητοι επαγγελματίες –επιστήμονες (δικηγόροι, γιατροί, εκπαιδευτικοί, μηχανικοί, τεχνίτες, επιστήμονες, έμποροι, κτλ) συνεργούν στο συλλογικό εγχείρημα με όρους βιωσιμότητας αλλά και αλληλεγγύης απέναντι στους συντρόφους ενώ η κοινότητα σέβεται, ευγνωμονεί και ανταποδίδει υλικά όταν υπάρχει ζήτημα από το κοινό ταμείο.
Μετατρέπουν την εργασία τους σε κοινή ωφέλεια αφού την εντάσσουν σε ένα δίκτυο που έχει κοινή πολιτική κατεύθυνση. Αποκτούν έτσι δημιουργικό περιεχόμενο, αφού την εντάσσουν σε ένα σχέδιο υλοποίησης μικρών και μεγάλων ρήξεων με το υπάρχον. Συνιστούν ενώσεις και δίκτυα συνεργάζονται μεταξύ τους ώστε να παράσχουν πλήρη γκάμα υπηρεσιών στον κόσμο του αλληλέγγυου κύκλου.
Πολιτικά οφέλη: Συλλαμβάνεται η κοινή μας υπόθεση ως ένα συνολικό σχέδιο προς υλοποίηση, στη βάση του οποίου σχηματοποιείται μια ενότητα όπου συνάπτονται οι συγγένειες κι αναδεικνύεται η διακριτότητα του κάθε πολιτικού εγχειρήματος.
Το πολιτικό πρόταγμα διαμεσολαβείται μέσα από τη σύναψη με το βιωματικό σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες που μετέχουν της ελευθεριακής κουλτούρας. Κοινωνικά στρώματα πλησιάζουν τον «τρόπο» και τις ιδέες, μέσα από την πράξη. Η προσέγγιση του κοινού στις δράσεις γίνεται με ήπιο τρόπο, που καλλιεργώντας, κατορθώνει να ενθυλακώνει σταδιακά όλο και πιο μεγάλες ομάδες. Δημιουργείται θετική εντροπία πολιτικοποίησης ευρύτερων κοινωνικών τμημάτων.
Η σύνθεση των δράσεων και η αλληλεπίδραση του πολιτικού με το ευρύτερο κοινωνικό δημιουργεί όλες εκείνες τις συνθέσεις που επενεργούν με θεραπευτικό τρόπο σε παθογένειες, όπως η εσωστρέφεια, η αυτοαναφορικότητα, η «ένταξη» ως κοινωνικοποίηση, ο δογματισμός, η αδιαλλαξία. Διευρύνεται το κοινωνικό πεδίο αναφοράς του «χώρου». Διευρύνεται και η ανοιχτότητα. Αυξάνεται η πιθανότητα εισροής νέων φίλων και νέων μελών, μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες. Ξεκαθαρίζονται οι τομείς ενδιαφέροντος, οπότε και οι προθέσεις γα την όποια ένταξη.
Συλλαμβάνεται η κοινή μας υπόθεση ως ένα συνολικό σχέδιο προς υλοποίηση, στη βάση του οποίου σχηματοποιείται μια ενότητα όπου συνάπτονται οι συγγένειες κι αναδεικνύεται η διακριτότητα του κάθε πολιτικού εγχειρήματος.
Απαντάμε με πράξεις στην αμφισβήτηση της εφικτότητας των οραμάτων μας. Ανταποκρινόμαστε στο βαθμό που μπορούμε στις αξίες μας, με πράξεις. Υλοποιούμε μερικά, αυτά για τα οποία κατηγορούμαστε ως «ουτοπιστές».
Συμπερασματικά: πρόκειται για μία πρόταση που λαμβάνει υπ ‘ όψη αυτά που έχουμε σαν πλεονεκτήματα προκειμένου να τα αξιοποιήσει πολλαπλασιαστικά μειώνοντας τα μειονεκτήματα. Έχουμε ένα μεγάλο πλήθος δυσαρεστημένων από τους συμβιβασμούς ποιοτικών ανθρώπων που όντας ενταγμένοι στην παραγωγή διαθέτουν την εμπειρία της υλοποίησης, μα απέχουν κινηματικά, κι έχουμε ένα μεγάλο αριθμό εγχειρημάτων εφαρμογής που λειτουργούν αποσπασματικά, με το άγχος της ύπαρξης της επόμενης μέρας. Εμείς προτείνουμε να ενώσουμε τις προσπάθειες, πλήθος κι εγχειρήματα, με σκοπό να πλάσουμε ένα κύκλωμα αλληλέγγυας οικονομίας, που θα τροφοδοτήσει με πόρους, θα πλάσει κοινότητα, θα ενεργοποιήσει το πολιτικό και θα αναζωογονήσει ανατρεπτική κουλτούρα.
9.υλοποίηση
Ενώνουμε τις δυνάμεις μας, δημιουργώντας δίκτυα αλληλεγγύης που μέσω της διάδοσης της πληροφορίας αλληλοσυμπληρώνουμε τα κενά μας, ώστε να φτιάξουμε έναν κύκλο αλληλέγγυο, μιαν αλληλέγγυα ελευθεριακή οικονομία που θα ενισχυθεί μέσα από την απαλλοτρίωση των πόρων, των σχέσεων και των δυνατοτήτων από την κυριαρχία. Η ανάπτυξη αυτού του αλληλέγγυου κύκλου είναι στοίχημα και αντιπαράδειγμα, κι αποτελεί αποτέλεσμα μιας λογικής συνδέσεων κι ενώσεων.
Η παραπάνω πρόταση μπορεί να υλοποιηθεί ύστερα από την αρχική υποδοχή της, από όλους όσους όχι μόνο αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως μέρος ενός κινήματος κοινωνικής χειραφέτησης από το κράτος και το κεφάλαιο, αλλά και συνεκτιμούν την αναγκαιότητα να γυρίσουμε τη σελίδα των αγώνων σε νέες πρακτικές, ως υλοποίηση ενός σχεδίου ενδυνάμωσης και ανάπτυξής τους.
Σε περίπτωση αποδοχής θα απαιτηθεί συζήτηση, συνδιαμόρφωση, σχεδιασμό, και συλλογικό σώμα για να την υλοποιήσει. Με μια καμπάνια που σε πρώτο βαθμό θα πρέπει να σχεδιαστεί, ώστε να παρουσιαστεί σε συλλογικότητες σε όλη την χώρα, ώστε να γίνει αντικείμενο συζήτησης, σε συλλογικότητες, στέκια, καταλήψεις, κτλ,.
Θα χρειαστεί ιστότοπος ώστε να υποστηριχτεί από το διαδίκτυο, συμπεριλαμβάνοντας στη θεματική του εκτός από το ενημερωτικό των δράσεων και το πολιτικό κομμάτι, ένα λειτουργικό -μια βάση αλληλεγγύης, που θα σχηματίζει τον αλληλέγγυο κύκλο και θα διευκολύνει την πρόσβαση στην πληροφορία, θα ενισχύει την επικοινωνία μεταξύ των μελών, ομάδων, σχημάτων, συντονισμών συλλογικοτήτων, δικτυώσεων, δίνοντας τον τόνο στην αλληλεγγύη. Να δημιουργηθεί έτσι ένας σχηματισμός της πολιτικής ζωής μέσα από την καθημερινή πράξη.
Απαιτούνται κανόνες στη βάση των αξιών μας, που θα αποτρέπουν φαινόμενα εκμετάλλευσης και κερδοσκοπίας. Το διακύβευμα αυτό είναι σημαντικό αν επιθυμούμε το συλλογικό αυτό εγχείρημα να αποτελέσει αντιπαράδειγμα.
Όλοι όσοι συμμετάσχουν στη δομή αυτή, συλλογικοποιούνται στη βάση των αρχών της αυτοργάνωσης, οι συνελεύσεις των οποίων αποφασίζουν ελεύθερα κι αδιαμεσολάβητα και συντονίζονται σε σχηματισμούς, αυτόνομων συλλογικοτήτων. Αυτοί θα συνδιαμορφώσουν την πορεία του μετώπου από τη βάση.
10.
Ξεκινάμε από την αρχή. Πλάθουμε μια νέα κοινωνία μέσα από την παλιά, που απ΄την μια εξακολουθεί να πολεμά το υπάρχον με όλα τα μέσα προσανατολισμένα στην ίδια κατεύθυνση, αυτήν του οράματος μιας κοινωνίας γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης. Δημιουργούμε κοινότητα μέσα από την υλοποίηση ενός σχεδίου με όρους ανάπτυξης στην οραματική μας κατεύθυνση, μέσα από την κοινή αντίληψη και συλλογική δημιουργία. Δομούμε ένα μέλλον μαζί.
Εφαρμόζουμε τις ελευθεριακές σχέσεις σε κάθε επίπεδο και όπου μπορούμε συνδέοντας το επιβιοτικό με το πολιτικό δίνοντάς του «πολιτικότητα».
Στους δύσκολους καιρούς που έρχονται η διατήρηση της πολιτικής μας ταυτότητας περνάει μέσα από την διαβίωση σε μια σύνθεση ζωογόνα και ανθεκτική. Έτσι η «πολιτικότητα» του βιοτικού εξασφαλίζει την επιβίωση του πολιτικού. Και όλα τα παραπάνω περνάνε μέσα από τις αλληλέγγυες σχέσεις, που σημαίνει βαθειά ριζώματα και τρόπο ζωής. Η κατανόηση αυτής της σύνθεσης όλων των αγώνων μέσα από τις αλληλέγγυες σχέσεις, είναι στοίχημα επιτυχίας.
Όσο αυτοί παίρνουν τις καταλήψεις μας, όσο αυτοί καίνε τα δάση μας και πνίγουν τους ανθρώπους μας, όσο αυτοί βομβαρδίζουν τ’ αδέρφια μας, τόσο εμείς θα απαλλοτριώνουμε τις σχέσεις. Η δική τους χρεοκοπία η δική μας ενδυνάμωση.
Βαθαίνουμε τις σχέσεις στο σήμερα, για να ενισχύσουμε τις αντιστάσεις του αύριο. Αυτές θα γίνουν τα εφαλτήρια της τελικής εφόδου του μέλλοντος.
…για ένα ελευθεριακό κοινωνικό μέτωπο
Rising Utopia 23/12/2023
«Μαύρες καταιγίδες ταράζουν τον αέρα,
μαύρα σύννεφα μας εμποδίζουν να δούμε·
παρόλο που μας περιμένουν πόνος και θάνατος,
το καθήκον μας καλεί ενάντια στον εχθρό».