Η χρεοκοπία της «πολιτικής» επιβεβαιώνει τα αναλυτικά μας κριτήρια, και μας υπαγορεύει επιτακτικά, την μόνη διέξοδο, που δεν είναι άλλη από την φυγή προς τα εμπρός.
Και η φυγή προς τα εμπρός με τον δικό μας τρόπο σημαίνει ότι φτιάχνουμε από μόνες/μόνοι μας και από σήμερα, τους όρους της ποιοτικής και με επάρκεια διαβίωσης του αύριο.
Έχει ξεκινήσει προ πολλού ο καιρός να κοινωνικοποιήσουμε την πολιτική, πολιτικοποιώντας με αξίες την καθημερινότητα.
Την καθημερινότητα ως σχέσεις. Ερωτικές, φιλικές, εργασιακές, συναλλακτικές.
Ακολουθούν οι συναντήσεις, οι συνάψεις, οι δικτυώσεις, η κοινότητα.
Ύστερα έρχεται η καρποφορία…
Υποβολή απάντησης