Είναι ευκαιρία για όλους εμάς να ξεκινήσουμε από σήμερα ένα σχέδιο ανατροπής. Και θα είναι πολύς ο κόσμος που θα ακολουθήσει, αρκεί να ξεκινήσουμε εμείς …
Οπότε ας αφήσουμε τους πολιτικάντηδες και τις κοινοβουλευτικές ανοησίες, κι ας δούμε το έργο πως εξελίχτηκε τα τελευταία 20 χρόνια. Μεγάλα παιδιά είμαστε, η «δημοκρατία» όπως πολλοί θα την ήθελαν ως τέτοια, ξόφλησε. Τσεκάρετε μόνο τους «αρχηγούς» των κομμάτων της βουλής και θα καταλάβετε το μέγεθος της γραφικότητας. Καρικατούρες.
Οπότε: αφήνουμε τον κυνισμό, τη πίκρα, τη μοιρολατρία, την επιθετικότητα και ότι άλλο μας παρηγορεί, και ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε από μόνοι μας.
Έχουμε ένα σχέδιο. Η κεντρική ιδέα:
Αναπτυσσόμαστε με όρους βιωσιμότητας στον δικό τους κόσμο. Διατηρούμε το συλλογικό πνεύμα και τις αξίες της ανεξούσιας κοινωνίας, με εκείνη τη πρήξουσα επιμονή των αμετανόητων αντιστασιακών αριστερών της Μακρονήσου.
Επιμένουμε στον στόχο να πλάσουμε μια δική μας πραγματικότητα μέσα στην καπιταλιστική πραγματικότητα, με γνώμονα τα οράματά μας, χωρίς δογματισμό.
Προχωράμε με όρους ανάπτυξης κινήματος, κάνοντας τρόπο ζωής την αλληλεγγύη. Διοχετεύουμε τους πόρους μας στους συντρόφους μας και τους συντροφικούς σχηματισμούς μας κατά προτεραιότητα.
Ενισχύουμε τις συλλογικότητές μας φτιάχνοντας μιαν άλλη οικονομία. Δεν είμαστε νησίδα είμαστε πιστοί στο όραμα της γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης. Απλά θέλουμε να το ζήσουμε και θέλουμε τόσο πολύ που ξεκινάμε από τώρα, έστω και ως πρόπλασμα. Πλάθουμε τη δικιά μας πραγματικότητα, εκδιώκοντας κλωτσηδόν τη ΣΧΕΣΗ κυριαρχίας από παντού. Ομορφιά.
Από τη δουλειά, στη συναλλαγή, στον έρωτα και την αγάπη.
Αντιλαμβανόμαστε το όραμα ως συλλογική κοινή υπόθεση και δεν υπάρχει εγώ.
Απομονώνουμε τα απωθημένα μας και την τοξικότητά μας. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια σοβαρή υπόθεση. Λέγεται η ζωή από εδώ και εμπρός. Και αυτή η υπόθεση θέλει οριστική εξορία στα εξουσιαστικά φαντάσματα που μας κατευθύνουν απ΄το υποσυνείδητο με το ασυνείδητο.
Το πολιτικό τόχουμε πλάι μας να μας φιλάει από τις αφομοιωτικές κακοτοπιές. Το αλφάδι στο εικονοστάσι, να βλέπουμε πως πάμε, αζιμούθιο, πυξίδα, Αστέρας πολι(τι)κός. Το πολιτικό τόχουμε πλάι μας.
Κάνουμε έρωτα εκεί που πρέπει και πόλεμο εκεί που πρέπει. Κάνουμε έρωτα όμως έ;
Ξεκινάμε ένα επιχειρησιακό σχέδιο ανάπτυξης, με όρους όχι κουβεντολογήματος, αλλά ουσίας και λογικής. Η αγροκολεκτίβα, το συνεργατικό, το σχολείο, η αυτοδιαχείριση, το σωματείο μας περιμένουν. Το ίδιο και ο σύντροφος. Κοινή μας σκέψη η ανάπτυξη των εγχειρημάτων με όρους βιωσιμότητας ώστε να γίνεται ο τρόπος ζωής μας. Η δικτύωση είναι η μέθοδος. Η αυτονομία τους το πνεύμα και ο στόχος. Η συμπόρευση με το πολιτικό ο τρόπος.
Το πολιτικό τελικά είναι ο τρόπος και ο τρόπος πολιτικός. Κάνουμε σήμερα αυτό που θέλουμε για το αύριο. Το αντιπαράδειγμα γίνεται πόλος έλξης. Δυστυχώς η προκήρυξη, όχι πια τόσο. Καιρός με αυτόν τον τρόπο να ξανακάνουμε και την προκήρυξη ελκυστική.
Απαιτείται συσπείρωση, ένωση των δυνάμεων και αντεπίθεση.
Συσπείρωση θα πρέπει να περάσει μέσα από τη συλλογικοποίηση. Συλλογικότητες αυτόνομες, με διαδικασίες, και αδιαμεσολάβητες. Συλλογικοποίηση κάθε μορφής, κοινωνική, πολιτική, εφαρμογής.
Η ένωση δυνάμεων, δηλαδή οργανωμένες δικτυώσεις ανά είδος. Δικτυώσεις εγχειρημάτων εφαρμογής ανά είδος, δικτυώσεις κοινωνικών αγώνων ανά είδος, δικτύωση πολιτικών ομάδων ως προστάδιο οργάνωσης. Απαιτείται να δημιουργηθεί σχηματισμός. Και οι δικτυώσεις είναι οργανωτικοί σχηματισμοί, με σαφές πλαίσιο και περιεχόμενα
Και αντεπίθεση. Σκοπός είναι να απαγκιστρώσουμε κομμάτια της δραστηριότητας από την κυριαρχία. Να περάσουμε δηλαδή σε μια σχεσιακή αντεπίθεση. Να απαλλοτριώοσυμε τις σχέσεις από την εξουσία. Ποιες σχέσεις; όλες. Οικονομικές, επαγγελματικές συναλλακτικές, πολιτικές, κοινωνικές, ερωτικές.
Πλάθουμε ένα κινηματικό φάσμα ζωής. αλληλεγγύη ισότητα ι ελευθερία, μέσα από αυτοργανωμένα εγχειρήματα. Εντάσσουμε το κοινωνικό στο πολιτικό. Ένταξη της καθημερινότητας στο κινηματικό φάσμα.
Να συσπειρωθούμε. Να μαζευτούμε όλοι μαζί σε μια κοινότητα. Η συσπείρωσή μας είναι αναγκαία για πολλούς λόγους.
Ηθικούς. Ενδυναμώνουμε την κοινή πεποίθηση για τα ανθρώπινα ιδανικά, και αντιμαχόμαστε την όποια αφισβήτηση της αξιοπρέπειας.
Σχεσιακούς, καθορίζουμε τις σχέσεις με βάση την αλληλεγγύη, την ισότητα, την κοινωνική ελευθερία.
Συναλλακτικούς. Αναδιαμορφώνουμε τις συναλλαγές μας εντός της κοινότητας με εκπτωτικούς και αλληλέγγυους όρους. Ενισχύουμε τους ανθρώπους της κοινότητας και τα αυτοδιαχεριζόμενα σχήματα. Προμηθευόμαστε προϊόντα που παράγονται από αυτοδιαχειρζομενες μονάδες παραγωγής αλλά και από συντρόφους. Ενισχύουμε συντρόφους και σχήματα που παρέχουν υπηρεσίες.
Επαγγελματικούς. Στο βαθμό που μπορούμε, προχωράμε στην ενεργητική απεργία. Ξεκινάμε συνεργατικά εγχειρήματα χωρίς αφεντικά, αυτοδιαχειριζόμενες μονάδες παραγωγής και μεταποίησης, σπάζοντας τις εκμεταλλευτικές σχέσεις. Συμμετέχουμε σε αυτά, συνεργαζόμαστε με αυτά, και τα υποστηρίζουμε στη περίπτωση που δεν μπορούμε τα προηγούμενα. Η ανάπτυξή τους θα δώσει θέσεις εργασίας σε περισσότερους με αποτέλεσμα να αποκολλήσουμε περισσότερους από την εκμετάλλευση, και να τους εντάξουμε σε συλλογικά σχήματα με συντροφικές σχέσεις και συνδιαμόρφωση στις αποφάσεις των συνελεύσεών τους.
Ειδικά για την τροφοδοσία: επιλέγουμε την προμήθεια της τροφής μέσα από τις δικτυώσεις τροφής, ενισχύοντας παραγωγικά σχήματα –αγροκολλεκτίβες, και ανεξάρτητους παραγωγούς, συντροφικά logistics, μεταφορές, σημεία διάθεσης. Στόχος είναι να αναπτυχθούμε στις αγροτικές εκτάσεις, να δουλέψουμε τη γη όλο και περισσότεροι, αμειβόμενοι δίκαια, και να τροφοδοτήσουμε την πόλη, μέσα από τις συλλογικότητες της τροφής.
Οικονομικούς. Απαλλοτριώνουμε κομμάτια της οικονομίας από την κυριαρχία, και τα μεταβολίζουμε με όρους βιωσιμότητας, αλληλεγγύης και αυτοδιαχείρισης, στη συλλογικότητα. Δημιουργούμε προϋποθέσεις για υποδομές και υποστήριξη των εγχειρημάτων.
Πολιτισμικούς. Η τέχνη ανήκει στον κόσμο της φαντασίας. Ο κόσμος της φαντασίας είναι ο δικός μας κόσμος. Η τέχνη είναι δικιά μας. Απομένει να την στηρίξουμε με τρόπο ώστε να μπορεί να μας ανταποδίδει την καλλιέργειά της, να ενισχύει το φρόνημά μας με την σύνθεσή της , και να μορφώνει τη σκέψη μας στο δρόμο της ελευθερίας. Τα αυτοργανωμένα σχήματα και οι μεμονωμένοι σύντροφοι –ισες, πρέπει να μπορούν να παράξουν αυτό ξέρουν, χωρίς να εκβιάζονται από την αναγκαιότητα των εμπορικών συμβιβασμών και των επαγγελματικών σχέσεων. Έτσι η ελευθερία που θα παραχθεί θα πολλαπλασιάσει ποιοτικά και ποσοτικά το αποτέλεσμα του κόσμου της τέχνης. Να οργάσει το φαντασιακό, να παράξει χρώμα.
Κοινωνικούς. Συντονισμός σωματείων βάσης, αλλά και δικτυώσεις με εγχειρήματα υγείας , παιδείας, νομικής κάλυψης, επιστημόνων. Ομάδες κατοίκων που ασχολούνται με το ζήτημα του δημόσιου χώρου. Ομάδες που ασχολούνται θεματικά, με περιβαλλοντικά, μεταναστευτικά, Οι κοινότητές μας έχουν πρόσημο. Είναι αυτοργανωμένες και γι αυτό άναρχες. Καλλιεργούν την αυτονομία των υποκειμένων και
Πολιτικούς. Στηρίζουμε ενισχύουμε συμμετέχουμε στις υπάρχουσες πολιτικές συλλογικότητες που εκτιμούμε το έργο και την ποιότητα των αγώνων τους. Ζητάμε την εγκατάλειψη των παθογενειών του παρελθόντος, την εξωστρέφειά τους με όρους αποτελεσματικότητας και την χαλαρή αρχικά, διασύνδεσή τους, ώστε να δημιουργηθούν ο αναγκαίες προϋποθέσεις για μια πρώτη οργανωτική προσπάθεια, που να στοχεύσει αρχικά στην χρήση κοινών υποδομών ώστε να επιτευχθούν όλες εκείνες οι οικονομίες κλίμακας που θα προωθήσουν το έργο τους.
Σε αυτό το σχέδιο χωράνε όλοι όσοι αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως μέρος ενός κινήματος κοινωνικής χειραφέτησης από το κράτος και το κεφάλαιο.
Όσο αυτοί παίρνουν τις καταλήψεις μας, όσο αυτοί καίνε τα δάση μας και πνίγουν τους ανθρώπους μας, τόσο εμείς θα απαλλοτριώνουμε τις σχέσεις. Η δική τους χρεοκοπία η δικιά μας ενδυνάμωση, επίθεση επίθεση επίθεση.
Είμαστε πολλοί κι έχουμε το «κεφάλαιο» ηθικό, εργασιακό και διανοητικό να αντιληφθούμε την υπόθεση ως μια γιγάντια επιχείρηση στέγασης απέναντι στη μπόρα.
Μια κιβωτός του Νώε, απέναντι στην κατακλυσμιαία συνθήκη, χωρίς Νώε. Μόνο εμείς και το σχέδιο όχι μόνο διαβίωσης αλλά και ανατροπής. Κι αυτό γιατί θα πρέπει να αντιληφθούμε την υπόθεση της κοινωνικής χειραφέτησης σαν ένα χαρούμενο ταξίδι στην συνθήκη της ζωής . Δικιά μας κοινωνία ξέχωρα κι αναπτυξιακά, παράδειγμα αλληλεγγύης κι ευτυχίας.
Είμαστε πλέον πολλοί με ικανότητα και δυνατότητες και αξίες, που είναι και συλλογικό κεφάλαιο, και μπορούμε να υλοποιήσουμε το σχέδιο. Έχουμε το κεφάλαιο. Απαιτείται συναντίληψη, του σχεδίου, λογικές ανάπτυξης της κοινότητας και αποτελεσματικότητα.
Να «το πάμε» . έ?
“Ο σοσιαλισμός δεν είναι ο σκοπός που προϋποθέτει τα μέσα. Ο σοσιαλισμός είναι δράση που φέρει εντός της τους σκοπούς της.” Γκ. Λαντάουερ.
Υποβολή απάντησης