Πρόκειται για μια συνισταμένη δυνάμεων που μόρφωσε ένα πόνημα, το φερέφωνο του οποίου για κάποιο δυσεπεξήγητο λόγο, επιμένει στην υλοποίηση της ουτοπίας.
Δον Κιχωτισμός; παλιμπαιδισμός; ξεροκεφαλιά; πάθος για την αρμονία; επιμονή στο ανέφικτο; ή μήπως τελικά το φαντασιακό δεν είναι παρά μια άλλη διάσταση πραγματικότητας;
Όπως και νάχει, αυτό που σίγουρα το διακατέχει, είναι η άγνοια των δυνάμεων για μια νίκη που θεωρεί βέβαιη…
