Αναπαράγω εδώ, τον εύστοχο, αιχμηρό και γειωμένο πολιτικό αυτοπροσδιορισμό μιας φίλης, όπως ακριβώς τη διάβασα στο fb.
“… Η πολιτική ταυτότητα δεν χτίζεται βάσει του τι αναγνωρίζεις ως υπάρχον αλλά του τι θεωρείς σωστό και υγιές.
Για όσους λένε ότι η αναρχία είναι ουτοπία η πιο γρήγορη απάντηση είναι το σταρχιδγιαμας. Δε θα υποστηρίξω κάτι το οποίο βρίσκω λάθος από τη βάση μέχρι την κορυφή μόνο και μόνο επειδή αυτό που βρίσκω σωστό είναι δυσκολακι. Αυτό το τελευταίο είναι που ονομάζουμε ξεπούλημα. Κάπου εδώ να υπενθυμίσουμε ότι και ο μαύρος ελεύθερος πολίτης ήταν κάποτε ουτοπία καθώς και η αστικοδημοκρατική Γαλλία.
Για όσους λένε “ήμουν κι εγώ αναρχικός στα νιάτα μου”, όχι δεν ήσουν. Φασεος ήσουν και έψαχνες να κάνεις αντιδρασουλα είτε στη μαμά και το μπαμπά είτε στο κακό σύστημα για όσον καιρό δεν είχες καταφέρει να “τρουπωσεις” σε μια γωνιτσα να λιγδωσει κι εσένα το άντερο σου. Κάτι δηθένια σαν εσένα με είχαν κρατήσει μακριά και χαίρομαι που δεν είστε πλέον μέσα.
Επιβιώνω μέσα στο υπάρχον σύστημα; Προφανώς. Το οφείλω στον εαυτό μου, στους συντρόφους μου, αλλά και στην ιδεολογία μου το να επιβιώσω. Επίσης δεν είμαι ηλίθια. Ως εκ τούτου, αυτοί που μιλάνε για ασυνέπεια ως προς την ιδεολογία το κάνουν απλώς γιατί έχουν ξεμείνει από “επιχειρήματα” και ψάχνουν μια τελευταία “τάπα” για να σε αποστομωσουν. Ο σωστός όρος στη δική μου αργκό για κάτι τέτοια ζωαδια είναι *”βλαχοδήμαρχος”.
Πώς επιβιώνω; Δουλεύοντας. Όπως όλοι; Όχι όπως όλοι. Αυτό που θα ήταν ασυνεπές ως προς τις ιδέες μου θα ήταν το να εξουσιάζω τους άλλους καθώς και το να εκμεταλλεύομαι για να “ανέβω”. Έχω αναγκαστεί να ανεχτώ; Εννοείται. Η διαφορά είναι ότι δεν το αντιμετωπίζω ως ένα “ε, τι να κάνουμε τώρα, έτσι είναι” φαινόμενο. Το αντιμαχομαι σε κάθε βήμα και όχι μόνο όταν καίγεται ο δικός μου κωλος.
Για τις ειδικές περιπτώσεις βλαχοδημάρχων που έχουν στη φαρέτρα τους και το τελευταίο στομωμενο βέλος “ναι, αλλά καταναλώνεις κι εμπορεύεσαι καπιταλιστικά προϊόντα”: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΙΟΝ, εκτός κι αν δεχόμαστε οτι το προιόν ανήκει στον καπιταλιστή που το εκμεταλλεύεται. Υπάρχει καπιταλιστικός τρόπος εκμετάλλευσης των προιόντων, που φυσικά δεν γίνεται απο τους περισσότερους μεταπωλητές ή μικρές επιχειρήσεις που τις εχουν άνθρωποι που παλεύουν για την επιβίωση τους οπως και ο κάθε εργαζόμενος. Για εμένα το όριο του πλούτου του καθενός, ώστε να τον ονομάσουμε ταξικό αδερφό, είναι η περιουσία που θα είχε αν ηταν όλα μοιρασμένα στα ίσα. Το να έχει κάποιος ένα εξοχικό στο χωριό του ή μια μικρή επιχείρηση όπου δουλεύει αυτός και η γυναίκα του, προφανώς, δεν τον καθιστά καπιτάλα.
Παλεύω για εμένα; Ναι και όχι. Παλεύω για να είμαι συνεπής σε αυτό που πιστεύω και να κοιμάμαι με καθαρή συνείδηση. Αυτό το σκέλος είναι για εμένα. Θα αλλάξει κάτι σημαντικά κατά τη διάρκεια της δικης μου ζωής; Πολύ αμφιβάλλω. Μπορώ, όμως, να θέσω κάποιες βάσεις για τις επόμενες γενιές; Αν μπορώ, έχω ήδη νικήσει. Το τι θα κάνουν οι επόμενες γενιές με αυτές τις βάσεις δεν είναι δική μου ευθύνη. Όπως δεν είναι δική μου ευθύνη το πού, από ποιον και με τι προνόμια και προοπτικές γεννήθηκα. Η δική μου ευθύνη είναι το να είμαι ηθικά συνεπής σε αυτό που πιστεύω και να μην άγομαι και φέρομαι σαν καλό πουτανακι του συστήματος.
Καλησπέρα σύντροφοι
*Βλαχοδήμαρχος: Ο τυπάκος που έβαλε πέντε φίλους, έγλειψε και υποσχέθηκε σε άλλους δέκα και τώρα νιώθει εξουσία και λοιδωρεί όποιον πιστεύει σε κάτι καλύτερο (εμ, τώρα βολευτήκαμε, πού να ψάχνουμε κάτι καλύτερο;) Βασικό στοιχείο του ειναι η κουτοπονηριά και το ότι πουλάει εξυπναδούλα ενώ λέει κάτι ηλίθιο.”
Υποβολή απάντησης