Ιούλιος 2019-Νοέμβριος 2021
Η επόμενη ημέρα των εκλογών βρίσκει το Σύριζα ηττημένο με ικανοποιητικό ποσοστό. Ο Τσίπρας κρύβοντας βαθιά μέσα στη ψυχή του την προεφηβική του ονείρωξη που ακούει στο όνομα Ανδρέας Παπανδρέου, έχει αφήσει ασυνείδητα, μισάνοιχτη τη κερκόπορτα απόδρασης του κόμματος προς τα δεξιά. Αν κι όλο αυτό είναι ενδόμυχο, οι αντιστάσεις στο πειρασμό παραμένουν.
Οι τελευταίες δηλώσεις περί αναβάθμισης του κομματικού μηχανισμού, κι ανάπτυξης του κόμματος μέσα στη κοινωνία, είναι μεν σωστές, αλλά κρύβουν το διάβολο της περαιτέρω συντηρητικοποίησης, με ότι τραυματικό κρύβει αυτό. Οι πράσινες σημαίες, μπορεί καλούνται για έπαρση στο όνομα της οικολογίας, αλλά κρύβουν στη πράξη την υποσυνείδητη προεφηβική ονείρωξη, που είχε τον ήλιο του Πασόκ.
Άλλωστε με ποιο τρόπο θα μπορούσε να έλθει η διακηρυχθείσα “ανάπτυξη του κόμματος”, αν όχι με τη προσθήκη «νέων υλικών»; Ο σύριζα είχε ανέκαθεν το κομματικό μηχανισμό, που του αντιστοιχούσε στη πολιτική του ταυτότητα και ιδιοσυστασία. Το ίδιο και στη παρουσία στο δρόμο. Με ποιο τρόπο τα υπάρχοντα στελέχη του θα μπορούσαν να μεταλλαχθούν σε «δραστήριους απόστολους» των κομματικών προταγματικών; Οι άνθρωποι εντάχθηκαν στο κόμμα, σαν διανοητές του ορθού, και όχι σαν “επιθετικούς” κήρυκες μιας νέας κοσμοθεωρίας. Με ποια υλικά λοιπόν θα μετατραπεί το ίδιο κόμμα σε «κίνημα», αν όχι με μία μετάλλαξη; Και ποια μετάλλαξη κόμματος έχει πιθανότητες επιτυχίας αν δεν είναι προς την κατεύθυνση της εξουσιαστικής ιδιοτέλειας;
Είναι γνωστό άλλωστε, ότι κάθε αριστερό κόμμα που σέβεται τον εαυτό του, όταν έρχεται σε επαφή με την εξουσία, λυγίζει υπό το βάρος της γοητείας της άσκησής της. Παρασύρεται μάλιστα στη συνέχεια γοητευμένο, στην χαύνωση των συμβιβασμών, που ελλοχεύουν στην επόμενη στροφή.
Ο Σύριζα ήδη έχει υποστεί τέτοιου είδους ήττες, όταν ήταν κυβέρνηση, με ουσιαστικότερη αυτή του θέματος του διαχωρισμού κράτους –εκκλησίας. Εκεί φάνηκε μια βαθιά προβληματική στάση, που μάλιστα διακηρύχθηκε ως «ριζοσπαστική» μετά τη πρώτη ήττα στις διαπραγματεύσεις με την εκκλησία. Το ζήτημα της εκκλησίας είναι ενδεικτικό της ουσιαστικής απο-ριζοσπαστικοποίησης του κόμματος, που ενώ του δόθηκε η ευκαιρία να αναδείξει τα «ριζοσπαστικά» χαρακτηριστικά του, αναδιπλώθηκε σε μια πιο υποχωρητική στάση, δείχνοντας το βασικό του ελάττωμα που είχε ανέκαθεν: την απουσία αποφασιστικότητας, που οφείλεται στη λανθασμένη αντίληψη της διαλλακτικότητας. Με τους παπάδες είσαι διαλλακτικός μέχρις ενός σημείου. Το ίδιο και με τους φασίστες, τους δογματικούς, το τύπο, αλλά και όλες τις άλλες εστίες εξουσίας. Δε μπορείς να συνδιαλέγεσαι με τις ελίτ με όρους σεβασμού, πώς να το κάνουμε. Και ο σύριζα έχει στο dna του αυτό τον τρόπο, που από τη μια το κάνει ηττοπαθή και αναποτελεσματικό, και από την άλλη ρεφορμιστικό. Έτσι το διακύβευμα της ριζοσπαστικότητας πάει περίπατο, κι ενώ είχε ευκαιρίες να προσελκύσει κόσμο από τ’ αριστερά χτίζοντας ρηξικέλευθη «ταυτότητα», αλλά και σεβασμό από τα φιλελεύθερα κεντρώα δεξιά, έκλεισε το θέμα του διαχωρισμού κράτους εκκλησίας υποχωρητικά, ενώ μάλιστα οι παπάδες, κραύγαζαν δικαιωμένοι όντας νικηφόρα ανυποχώρητοι…
Το παράδειγμα της διαχείρισης αυτού του θέματος, όπως και μια σειρά άλλων παρόμοιων, δείχνει πρόθεση να αφεθούν πόρτες ανοιχτές και προς τα δεξιά. Και σε συνδυασμό με τη αναγγελθείσα αναδόμηση του κόμματος, το κόμμα μοιάζει να ακροβατεί πάνω σε τεντωμένο σκοινί, με κίνδυνο να γείρει επικίνδυνα ξεπέφτοντας προς τα δεξιά. Αν σε αυτό προσθέσουμε, τις προσθήκες από το υπό διάλυση Πασόκ, τη λανθασμένη «διαχείριση» αυτών της “προοδευτικής συμμαχίας” -που μάλλον θα πρέπει να τους εντάξει στο κόμμα, το παραγκωνισμό και την έξοδο παλαιών και παραδοσιακών στελεχών από τις συνθέσεις των Γραμματειών, και επιτροπών, το κόμμα μοιάζει να οδηγείται σε μετάλλαξη. Ένα κόμμα με Τσίπρα, που έχει πασοκικό κομματικό πλήρωμα.
Έτσι φτάσαμε στο σημείο, να έχει περάσει καιρός από εκείνη την “αναθεματισμένη” ομιλία του Τσίπρα τον Ιούλιο του 2019, που αποφάσισε, να βάλει όλα τα καρπούζια σε μια μασχάλη. Και την ανάπτυξη του κόμματος, και την ένταξη της προοδευτικής συμμαχίας, και την ένταξη κι άλλων παλιών πασόκων που έρχονταν άστεγοι από το αποσυντιθέμενο Κινάλ…Κοινώς, και παρά τη σχετική επιτυχία των εκλογών, στο Σύριζα συμβαίνει ένα γνωστό παράδοξο για τους χώρους της αριστεράς. Αυτοκαταστροφή. Δηλαδή αν και το αποτέλεσμα είναι θετικό γι αυτούς, οι διεργασίες που εξαγγέλθηκαν αντί να έχουν θετικό αποτέλεσμα, σύρονται σε βάθος χρόνου, η ενδοσκόπηση και η αυτοαναφορικότητα βασιλεύουν, και κάνοντας απώλειες από τα αριστερά, με τα παραδοσιακά στελέχη κυρίως αυτά που γαλουχήθηκαν στο ΚΚΕ, να φεύγουν από ένα κόμμα ξένο πια γι αυτούς και να φτιάχνουν ένα ΚΚΕ Εσωτερικού από τα αριστερά του Σύριζα.
Βρισκόμαστε στις αρχές του 2021. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, τα έχει κάνει «ρόϊδο», και ο Σύριζας, με πασοκικό πλήρωμα, εξακολουθεί να διεκδικεί την εξουσία με όρους νίκης σύμφωνα με τα γκάλοπ. Ο κόσμος ψάχνει επείγουσα διαφυγή και το κρίσιμο κομμάτι της «μεσαίας τάξης που δεν ήταν πια μεσαία», ψηφίζει στα γκάλοπ αναφανδόν σύριζα.
Ο κόσμος έχει κατέβει στους δρόμους, οι Ευρωπαίοι έχουν κλείσει τις πόρτες και απαιτούνε τα πλεονάσματα που έχουν υπογράψει, και τα πράγματα είναι δύσκολα για τη δεξιά κυβέρνηση, που παρά τον ανασχηματισμό της άνοιξης, μοιάζει στα πρόθυρα της διάσπασης. Τα ζητήματα είναι τόσο μεγάλα κι έντονα που όλοι ασχολούνται με τη ΝΔ, και οι αντιφάσεις στο εσωτερικό του Σύριζα έχουν περάσει σε πίσω πλάνο. Άλλωστε τώρα είναι όλοι ενωμένοι, για την επανακατάληψη της εξουσίας. Οι παλιοί έχουνε φτιάξει δικό τους κόμμα, που στο Σύριζα το γλυκοκοιτάζουνε για τη πιθανότητα συγκυβέρνησης.
Το Νοέμβριο του 2021 η Ν.Δ. διαλύεται. Χάνει τη την εμπιστοσύνη της βουλής, και γίνονται εκλογές. Πρώτο κόμμα ο Σύριζα, με δεύτερο και με διψήφιο ποσοστό, το νέο φιλελεύθερο αυτό κόμμα των αποσπασθέντων Καραμανλικών υπό το Δένδια, και τρίτο αυτό της νεοφιλελεύθερης Σαμαρικής Ν.Δ. λίγο πάνω από το 10%… Το Κινάλ μπαίνει δε μπαίνει, όπως και το ΚΚΕ, η «Νέα Αριστερά» (οι αποχωρήσαντες του σύριζα), το ίδιο.
Όταν ο Σύριζα γίνεται κυβέρνηση, έχουμε να κάνουμε με ένα ετερόκλητο σχήμα, που χωρίς συνεκτικά στοιχεία παρά μόνο την επιδίωξη της εξουσίας, είναι έτοιμο να πάθει ότι και η Ν.Δ. το προηγούμενο διάστημα.
Υποβολή απάντησης