“Σύσταση οριζοντίου ιδιοκτησίας” Σ.Ο.Ι.

Σε αυτά τα “αγαθά” αποδίδουμε τη συναίνεσή μας για την εργασιακή μας εκμετάλλευση, και την υπακοή μας απέναντι στην εξουσιαστική νομιμότητα. Ένα «κοινωνικό συμβόλαιο» που έχει εξασφαλίσει τη συναίνεση των καταπιεζόμενων για τη κοινωνική ειρήνη.

Με τεράστιο τίμημα:

τη κοινωνική χειραφέτηση,τη κοινοκτημοσύνη των μέσων αλλά και των από τη δική μας εργασία αγαθών της παραγωγής, του πλούτου, την αυτοδιαχείριση των μονάδων, την αυτοδιοίκηση των κοινοτήτων, την αυτονομία των προσώπων, την κοινωνική ελευθερία και τη συλλογική συμμετοχή στις αποφάσεις.

Είναι προφανές ότι η παρούσα κυβέρνηση, έχει καταστρατηγήσει κάθε κανόνα του «κοινωνικού συμβολαίου». Γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις αποφάσεις των δικαστηρίων τους κοροϊδεύοντας το κόσμο, διώκουν τους ελεγκτές των λαμογιών τους, ξεπουλάνε τη δημόσια περιουσία, αποψιλώνουν την εκπαίδευση και την υγεία, απαγορεύουν τις συγκεντρώσεις και χτυπάνε όσους διαμαρτύρονται, λεηλατούν τη φύση, χρηματίζουν τα κανάλια για αν τους ευλογάνε. Μία προς μία όλες εκείνες τις “αρετές” του πολιτεύματος, τσαλαπατιούνται χωρίς καμιά αναστολή, φόρα παρτίδα. Μιλάμε για το κοινωνικό συμβόλαιο, εκείνου του πολιτεύματος για το οποίο κάποιοι επαναστατημένοι αλλά και διαλλακτικοί πρόγονοί μας, “υπέγραψαν” στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, με τη παρότρυνση των αριστερών καλοθελητών της κοινωνικής ειρήνης, και «ιεραποστόλων» της δημοκρατίας. Το υπογράψαμε, συναινέσαμε, το υπακούσαμε, και τώρα; Τώρα “οι άλλοι”, οι αλλότριοι, το καταπατούν μονομερώς, συνθλίβοντας και τη τελευταία ικμάδα αξιοπρέπειας της κοινωνικής συμβίωσης.

Όταν λοιπόν αυτοί που μας πρότειναν το κοινωνικό συμβόλαιο, το καταπατούν μπροστά στα μάτια μας, κουνώντας μας μάλιστα το δάχτυλο, κραδαίνοντας ένα «μη τολμήσετε» με το κλομπ του μπάτσου, τότε σε εμάς δεν απομένει, παρά να αναλάβουμε το γνωστό από τα παλιά καθήκον μας. Αυτό που τους έκαμε να τρέμουν και να τρέχουν να κρυφτούν τρέχοντας. Τη δική μας επανάσταση. Τη κοινωνική επανάσταση. Είναι το δικό μας όπλο για την οριστική εξόντωσή τους. Για την εξάλειψη της παρασιτικής τους υπόστασης.

Σύντροφοι, συνάνθρωποι, συμπολίτες, καμιά ειρήνη δεν αξίζει παρόμοιες ταπεινώσεις, όπως αυτή που εκφράσθηκε δια στόματος πρωθυπουργού μετά την ανακοίνωση της απόφασης του ΣτΕ για τις συντάξεις. Και δεν είναι θέμα διαχείρισης της δημοκρατίας, που μπορεί να τα καταφέρουν μια χαρά οι αριστεροί διαχειριστές της. Είναι ότι η πολυκατοικία έχει ορόφους, και το σκατό του πέμπτου, πάντα πέφτει στα κεφάλια των υπογείων. Όσο και καλή να είναι η “αριστερή αποχέτευση”.

Οπότε ίσιωμα…, και (αυτό-) οργανωμένη σύσταση «οριζοντίου και καθέτου ιδιοκτησίας». Σ.Ο.Ι.

Να τα φτιάξουμε από την αρχή και μόνοι μας. Να τελειώνουμε με δαύτους αλλά και με τους “θυρωρούς” τους, που με το «δημοκρατικό πολιτισμό» τους ανοίγουν τις κερκόπορτες της δικής μας ταπείνωσης…