Και να που μας ήρθε και αυτό.
Να ασχολούμαστε όλοι σα τα μυρμήγκια που τους έπεσε ένα ψίχουλο από τον ουρανό της ετεροκανονικότητας. Και νάμαστε όλοι να φλυαρούμε «ολοτροΰρω» σ’ ένα πυρετώδη ανταγωνισμό των φύλων, ψάχνοντας μια κοινή διαφυλετική «αλήθεια», που μοιάζει να μη μπορεί να βρεθεί ποτέ.
• Μιας ετεροκανονικότητας* που προκαλεί αδυναμία αυτοπροσδιορισμού. Αδυναμία εντοπισμού των θέλω μου, και των δεν θέλω μου. Ζωές που χάνονται σε θολά ποτάμια ασύνδετα με τις πηγές τους αποκομμένα από τις εκβολές τους. Αποξενωμένα από το πόθο τους, αλλοτριωμένα στα θέλω τους, στις εκδηλώσεις τους διεστραμμένα στις εκφράσεις τους. Κι έπειτα έρχεται το αντίκρισμα του εαυτού, κι ανακαλύπτουμε τι θέλαμε και δε το κάναμε και τι δε θέλαμε και το κάναμε. Αποξένωση από τον εαυτό λέγεται αυτό. Και μόνο σε μια κοινωνία ετεροκαθοριζόμενων ανθρώπων μπορεί να ευδοκιμεί.
• Μιας ετεροκανονικότητας, με θέσεις εξουσίας, που ο κάθε μειονεκτικά συμπλεγματικός, βρίσκει πεδίο δόξης λαμπρό, στίβο εκφόρτισης των απωθημένων «αισθημάτων» του. Και ξέρει ότι η γη της επαγγελίας, βρίσκεται στο θρόνο που κυνηγάει μια ζωή, βρίσκεται στο θώκο μιας εξουσίας που τη κατέκτησε με το σάλιο και την υποταγή στο προηγούμενο. Αυτά τα απωθημένα πληρώνονται γιατί πληρώθηκαν με τίμημα το χάσιμο του εαυτού. Όχι μόνο από τους καταγγελλόμενους, ως όφειλε, αλλά και από τους καταγγέλλοντες δυστυχώς. Κι έτσι έχει. Ένα γαϊτανάκι αρρωστημένης απώθησης που αναδύεται ως βόθρος στη δημοσιότητα, να επιβεβαιώσει το επίπεδο του εξουσιαστικού μας πολιτισμού.
• Μιας ετεροκανονικότητας πατριαρχικά εκπορευόμενης, όπου όλο το πρόβλημα αγγίζει την διαιωνισμένη ασυμμετρία των «προθέσεων» των φύλων. Άλλες οι προθέσεις του αρσενικού, και άλλες αυτές του θηλυκού, κι όταν είναι ίδιες διαφέρει ο χρονισμός τους. Όσο υπάρχουν διαφορετικές προθέσεις, τόσο θα υπάρχει δυσαναλογία συμπεριφορών, και γι αυτό αδυναμία κοινής ερμηνείας των προθέσεων. Όσο υπάρχουν διαφορές, το πρόβλημα θα επιδεινώνεται, αφού το θηλυκό θα επικοινωνεί με όρους επιβίωσης, και το αρσενικό με όρους επιβολής. Κι αυτά προκύπτουν από τους αιώνια και ιεραρχικά καταπιστευμένους ρόλους.
Όταν οι άνθρωποι χειραφετηθούν σεξουαλικά, και ξεφύγουν από τη ερωτική σπάνη, την απουσία αληθινής επαφής που φέρνει η σεξουαλική αλλοτρίωση των κοινωνικών τους ρόλων, τότε θα μπορέσουν να βρουν το κοινό τους βάδισμα. Αυτές οι ασύμμετρες διαφορές, θα αρθούν, και θα μπορέσουμε να συμβαδίσουμε, με ισότιμους όρους. Μέχρι τότε ας μιλάμε, ας ρωτάμε, κι ας ξενερώνουμε, αφού είμαστε ατελείς και δεν υπάρχει άλλος μαγικά γοητευτικός τρόπος.
• Αυτονομία των ανθρώπων, ελευθερία, ισότητα των σχέσεων.
Υποβολή απάντησης