Ο άνθρωπος σε αντίθεση με τα άλλα ζώα, είναι το είδος εκείνο της φύσης, όπου συνίστανται δύο πράγματα: το ατομικό ένστικτο και η κοινωνική συνείδηση.
Όταν το ένστικτο υπερισχύει της συνείδησης τότε έχουμε εξουσίαση, καπιταλισμό, ανταγωνισμό, πόλεμο, βαρβαρότητα, υπερεκμετάλλευση, λεηλασία της φύσης, θάνατο και καταστροφή.
Όταν η συνείδηση υπερισχύει του ενστίκτου, τότε έχουμε κοινοκτημοσύνη, κοινωνικότητα, αυτοκριτική, αλληλοκατανόηση, αναρχία, πολιτισμό, δημοκρατία, αυτονομία, αλληλοσεβασμό, ισότητα και κοινωνική ελευθερία.
Αυτό το δισυπόστατο των ανθρώπων, είναι και η ιδιομορφία που μπορεί, είτε να προξενήσει παρέκκλιση από την φυσιολογική λειτουργία του κύκλου της φύσης, με καταστροφικά αποτελέσματα για τον άνθρωπο αλλά και για τον πλανήτη,
μπορεί όμως και να διδάξει το τέλος της ιστορίας των εξουσιών, ως ένα από τα στάδια προόδου της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους.
Οπότε ο καθείς και η θέση του απέναντι στην ανθρώπινη ιστορία ως “τέλος”.
Είτε με το ατομικό ένστικτο ως τέλος της ανθρώπινης ιστορίας δηλαδή καταστροφή, είτε με την κοινωνική συνείδηση,ως τέλος της ιστορίας της εξουσίας, δηλαδή δημιουργία.
Υποβολή απάντησης