Φίλες –οι, σύντροφοι ισες,
Κάποτε, κάποιοι ιδεολογικοί μου πρόγονοι, έβγαλαν ένα σύνθημα:
«Πραγματοποιήστε το αδύνατο, για να μη βρεθείτε μπροστά στο αδιανόητο».
Ένα σύνθημα το οποίο επικαλούμην από το 2009, στις ομιλίες μου στις κεντρικές συνελεύσεις του πολιτικού χώρου στον οποίο ανήκω. Δυστυχώς επαληθεύτηκα. Από τότε τα πράγματα πήγαν από το κακό στο χειρότερο, για όλους εμάς, -ένα σύνολο ανθρώπων πολιτικά ενσυνείδητων, αλλά και ταυτόχρονα ανιδιοτελών. Ανθρώπων αδιάφορων για όποιες εξουσιαστικές εύνοιες, αλλά και το πλούτο, οξύτατα κριτικών απέναντι στη πραγματικότητα, με αυξημένο αισθητήριο και εγρήγορση, ιδιαίτερα στο φιλτράρισμα μιας πραγματικότητας που θέλουν να μας παρουσιάζουν, αλλά και που έχουμε τα εργαλεία να εξηγούμε.
Είμαστε μπροστά στο αδιανόητο. Μας κυβερνούν μισάνθρωπες πολιτικές και συμπλεγματικοί άνθρωποι. Άνθρωποι που ήρθαν να υλοποιήσουν το πρόγραμμα για μια κοινωνία του 1/6ου. Μιας κοινωνίας απίστευτα ταξικής, όπου μια ισχνή μειοψηφία θα καρπώνεται χλιδή, χρήμα, δικαιώματα, ενώ οι υπόλοιποι οδηγούμαστε στη σταδιακή φτωχοποίηση, προσπαθώντας να συγκρατήσουμε ότι μπορούμε για εμάς και για χάριν των παιδιών μας. Δε μιλάμε για τη γνωστή ταξική διαστρωμάτωση με όρους μιας αστικής δημοκρατίας μέσα στο καπιταλισμό. Μιλάμε για μια λογική αριστοκρατίας με όρους ολιγαρχίας του 17ου αιώνα που στην Ελληνική εκδοχή οδηγεί μαθηματικά σε ανθρωπιστική κρίση. Αυτό το «όραμα» έρχονται ιδεοληπτικά να υλοποιήσουν. Αυτό που είναι ο δικός μας εφιάλτης.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Το βασικότερο είναι ότι κυβερνά μια δράκα ανθρώπων, που λειτουργεί σε κάθε ευκαιρία ενάντια σε κάθε ανθρώπινη λογική, όπως αυτή εκπορεύεται από την αλληλέγγυα ανθρώπινη φύση μας. Μιλάμε για κυβέρνηση μίσους, που υλοποιεί μια σειρά από αδιανόητες για κάθε λογικό άνθρωπο πρακτικές.
Δεν είναι μόνο η διαχείριση της πανδημίας, που κάθε μέρα μας αποδεικνύει ότι το κράτος δεν υπάρχει για εμάς, αλλά εναντίον μας. Που ζούμε με την αγωνία αν ο ιός θα τύχει να είμαστε εμείς που θα ξεσκίσει τα σπλάχνα μας…, αν το pcr θα βγει θετικό, περιμένοντας ώρες στην ουρά μέσα στο κρύο με 38,5 πυρετό άφραγκοι. Η διαχείριση της πανδημίας απλά αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο αυτής της κυβέρνησης. Η αποτυχία της διαχείρισης,τα κρούσματα, οι δεκάδες χιλιάδες θάνατοι, η καταβαράθρωση του ΕΣΥ, οι ανεμβολίαστοι, η κατασπατάληση δημόσιου χρήματος και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν στο όνομά της, είναι η κορυφή ενός παγόβουνου, πολιτικής ιδιοτέλειας, εξουσιαστικής καμαρίλας, ανικανότητας, αλαζονείας, ιδεοληψίας, κοινωνιοπάθειας και απανθρωπιάς.
Μιλάμε για τους υπουργούς που αφαιρούν τη πρόσβαση στην υγεία σε ανήλικα παιδιά, που πετάνε έξω από τα σπίτια οικογένειες ολόκληρες, που ξανασπρώχνουν στη θάλασσα ακυβέρνητες βάρκες. Αποκλείουν ποινικούς κρατούμενους από την εκπαίδευση –δείγμα «σωφρονισμού», που κόβουν τα σχολικά γεύματα από τις φτωχές οικογένειες, και χτυπούν ανελέητα τους μισθωτούς κλέβοντας τον ελεύθερο χρόνο τους, μειώνοντας τα μεροκάματά τους, στερώντας τους τα δικαιώματά τους, διακινδυνεύοντας τις συντάξεις τους, σπρώχνοντας τις ήδη υποβαθμισμένες τους ζωές ακόμα πιο κάτω. Μίσος και ρατσισμός σε ταξική κλιμάκωση. Οι μετανάστες στο πάτο, οι φυλακισμένοι, οι τοξικομανείς, οι ανάπηροι, οι φτωχοί, οι ηλικιωμένοι, πιο πάνω, τα παιδιά, οι ασθενείς, οι δανειολήπτες, οι γυναίκες, οι εργάτες, οι χαμηλόμισθοι λίγο παραπάνω. Πρόκειται για μια κλίμακα που προσδιορίζεται από το βαθμό αδυναμίας και που με βάση αυτόν, λαμβάνονται όλο και πιο απάνθρωπες αποφάσεις. Όσο πιο χαμηλά στη κοινωνική διαστρωμάτωση τόσο χειρότερα. Γι αυτούς είμαστε ένας πολτός. Μια άβουλη μάζα που αξίζει χειρισμό και τιθάσευση, αν όχι εξόντωση για τους πιο υποβαθμισμένους. Είναι στιγμές που αισθάνεσαι ότι αυτοί οι άνθρωποι που μας κυβερνούν, έχουν αναλάβει «εκκαθάριση».
Αυτό το μίσος εκφράζει αυτή η κυβέρνηση. Άνθρωποι συμπλεγματικοί, που έμαθαν στη ζωή τους να παίρνουν αξία όχι από τα επιτεύγματά τους, αλλά από τη μείωση των διπλανών τους. Μια μείωση που πετυχαίνει τη δική τους εκπλήρωση. Γι αυτό και αυτή η επιλεκτική «ταξικότητα», στην άσκηση της πολιτικής τους. Δε θέλουν καν τους μεσαίους. Είναι επικίνδυνη η ταξική κινητικότητα. Γι αυτούς η ηγεσία οφείλει να αναπαραχθεί από μέσα από τα σπλάχνα τους, και τα κοινωνικά στρώματα θα πρέπει να έχουν χαώδη διαφορά μεταξύ τους, μη και απειληθεί η εξουσία τους. Απέναντι στους πλούσιους ορντινάτσες, απέναντι στους φτωχούς κι αδύναμους, «θηρία».
Πολύ φοβάμαι πως σε κάποιο βαθμό, γι αυτό κι εκλέχθηκαν. Η δράκα αυτή δεν ανέβηκε τυχαία στην εξουσία. Ψηφίσθηκε από ανθρώπους που πραγματικά δε θα μπορούσαν να ψηφίσουν χειρότερα ενάντια στον ίδιο τους τον εαυτό. Μιλάμε για την απουσία της λογικής. Για ένα τρόπο σκέψης που οι παλιότεροι αριστεροί χαρακτήριζαν πολύ εύστοχα: « αντιδραστικός άνθρωπος». Αυτός που παράλογα πάει κόντρα στη κοινή, τη κοινωνική λογική. Για καθαρά ψυχολογικούς λόγους. Και δυστυχώς, αυτό το δηλητήριο, της αντιδραστικότητας επιπολάστηκε τα χρόνια των μνημονίων, ως εκτόνωση απωθημένων προσδοκιών που δεν επιτελέσθηκαν. Κι αντί η οργή από τη στέρησή τους να προσανατολισθεί στους υπαίτιους της ανεκπλήρωτης υπόσχεσης «της αειφόρου ανάπτυξης και της ευμάρειας», ενάντια σε κάθε λογική, μετατράπηκε σε μίσος και ανταγωνισμό κατά του αδύναμου, κατά του διπλανού, του συνανθρώπου.
Μιλάμε για τον άνθρωπο εκείνο, που έχοντας πλεόνασμα απωθημένων, τα εκτονώνει με τοξικό, τρόπο επιζητώντας, όχι την χαρά του δίπλα του αλλά το αντίθετο. Τη πείνα του δίπλα του, τη δυστυχία, το θάνατο του δίπλα του. Την εργασιακή εκμετάλλευση του δίπλα του. Τη πειθάρχηση και την υποταγή του συνανθρώπου του. Λες και οι συνέπειες της υποβάθμισης των άλλων, θα αναβαθμίσει τη δική τους θέση. Το πάτημα του άλλου λειτουργεί ως ψευδοκάθαρση. Του ξένου, του μαύρου, του υφιστάμενου, του φτωχότερου, του Πακιστανού στο φραουλοχώραφο, της «πουτάνας της γυναίκας», του κωλόπαιδου του Αλβανού. Το μίσος του «ανταγωνιστικού ανθρωπότυπου».
Μιλάμε για μια αξιακή κι ιεραρχικά αναπαραγωγική μαζικοποίηση ενός φαινομένου, μέσα στη κοινωνία με τη μορφή εκδηλώσεων μικρού και μεγάλου κανιβαλισμού. Και η κυβέρνηση αυτή, είναι η πολιτική έκφραση αυτού του φαινομένου.
Και να που φτάσαμε μπροστά στο αδιανόητο! Είμαστε μπροστά σε μια ανθρωπιστική κρίση.
Θα πρέπει να πούμε ένα «ως εδώ»!
Καλώς ή κακώς στη φάση που βρισκόμαστε, μια φάση κοινωνικής αποσάρθρωσης, κανιβαλισμού, και εξουσιαστικής υπερίσχυσης, θα πρέπει ΟΛΕΣ οι δυνάμεις που υπερασπίζονται τα κοινωνικά συμφέροντα, που πιστεύουν στη κοινωνία να συνασπισθούν σε μιαν άτυπη φράξια αντίστασης, απέναντι στο νεοφιλελεύθερο ολοκληρωτισμό. Από όποιο ιδεολογικό μετερίζι κι αν προέρχονται, όπως κι αν αυτοπροσδιορίζονται. Αρκεί να υπερασπίζονται κοινωνικά επίδικα. Την υγεία, τη μόρφωση, την εργασία, την ασφάλεια, τη δικαιοσύνη, το πολιτισμό, και πάνω απ’ όλα, τη φύση. Είναι επιτακτική η ανάγκη, η κοινωνία μας να αντιδράσει μαζικά απέναντι στην αρπαγή του δημόσιου κοινωνικού και φυσικού πλούτου, που θα επιφέρει τον πλήρη εξανδραποδισμό της. Οι επόμενες γενιές θα εξαθλιωθούν υποδουλωμένες αν δεν αντισταθούμε από σήμερα, όπου κι αν ανήκουμε πολιτικά.
Με αιχμή του δόρατος τα προτάγματα της κοινωνικής ελευθερίας και της ισότητας, και με όπλο μας τη λογική, ας προστρέξουμε έναν αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση των ανθρώπων και τη λεηλασία της φύσης, έναν αγώνα μαζικό, έναν αγώνα προάσπισης του ανθρωπισμού, απέναντι σε ένα σύστημα αντικοινωνικής εξουσίας. Κι αν αδυνατούμε για τους όποιους λόγους να οργανωθούμε πολιτικά μετωπικά, ας υποστηρίξουμε τουλάχιστον και σε κάθε περίσταση, αυτή την αξιακή Κατεύθυνση. Αφήστε κατά μέρος τη πολιτική σας περιχαράκωση, κι αναζητείστε τις αξίες. Πολεμήστε γι αυτές μαζί με άλλους ακόμα και πολιτικά αντιθέτούς σας. Για το όφελος της κοινωνίας.
Στο κάλεσμα αυτό χωράνε όλοι οι λογικοί άνθρωποι, που αντιλαμβάνονται τη κοινωνία.
Απευθύνομαι σε όλους εσάς τους «κοινωνικούς φιλελεύθερους δεξιούς», που απολαμβάνουν τους καρπούς των κόπων τους, και οδηγώντας το πολυτελές τους αυτοκίνητο, γυρνούν κουρασμένοι στην άνετη μεζονέτα τους. Τα παιδιά σας δε θα ζήσουν έτσι όπως εσείς. Οι κανόνες της δικής σας κουλτούρας, δούλεψε τίμια και θα ζήσεις καλά, δεν ισχύουν για εσάς και τα παιδιά σας. Για τα παιδιά σας επιφυλάσσεται φτώχεια, αν «δε φιλήσουν κατουρημένες ποδιές», και δεν αποδέχονται τους κανόνες των ενδοεταιρικών power games. Η ηθική εδώ καταλύεται. Οι κανόνες της αξιοκρατίας καταλύονται. Δεν υπάρχει αξιοκρατία στις επιχειρήσεις. Μόνο ανταγωνισμοί και αντιπαλότητα. Αυτές οι γραφειοκρατίες κυβερνούν. Παρασιτικά ακόμα και στο ίδιο το μεγάλο κεφάλαιο. Αν πραγματικά εχθρεύεστε τις διεφθαρμένες κρατικές γραφειοκρατίες, στις εταιρείες οι γραφειοκρατίες είναι πολύ χειρότερες και καταστρεπτικές. Κανένας λογικός και ψυχολογικά ισορροπημένος άνθρωπος, δε μπορεί να επιβιώσει σε τέτοια ανταγωνιστικά περιβάλλοντα. Αν τα καταφέρνει, αυτό σημαίνει ότι κάτι προβληματικό συμβαίνει με εσάς ή τα παιδιά σας. Πέρα όμως κι από αυτά, σας ρωτάω: Πόσο ευτυχισμένοι μπορεί να είστε όταν ζείτε σε μια ευτυχισμένη φούσκα στη μέση μιας, για όλους τους άλλους, ζοφερής πραγματικότητας; Για πόσο ακόμα η αξιοπρέπειά σας θα επιτρέπει να στρουθοκαμηλίζετε; Αν λοιπόν έχει απομείνει και λίγη αξιοπρέπεια μέσα σας, αν έχει απομείνει, κάποιος ανθρωπιστικός αξιακός κώδικας μέσα σας, γυρίστε τους τη πλάτη. Ξέρουμε ότι διαφωνούμε, μπορεί και να είστε ταξικοί αντίπαλοί μας. Τα συμφέροντά μας, τα «οράματά» μας, τα προτάγματά μας, να αντιστρατεύονται, αλλά θα πρέπει να καταλάβετε, ότι αυτοί που κυβερνούν θα διαλύσουν κάθε πρόταγμα, κάθε όραμα, κάθε ανθρώπινη αξία, κάθε ανθρώπινη λογική, θα διαλύσουν τη κοινωνία, με το δηλητήριο που έχουν για συνείδηση. Εγκαταλείψτε τους. Μη τους στηρίζετε άλλο. Είναι μισάνθρωποι.
Απευθύνομαι σε όλους τους μετριοπαθείς κεντροαριστερούς, προοδευτικούς. Η εποχή της «αειφόρου ανάπτυξης» τελείωσε. Ζούμε την εποχή της “δικαίωσης” της αρπαγής του πλούτου που δημιουργήσανε οι γονείς μας. Τώρα γίνεται η αρπαγή. Οπότε μη περιμένετε άδικα, την επιστροφή στα παλιά, στο κράτος πρόνοιας και στην αγορά που κινείται με κανόνες. Τώρα μπροστά σας είναι το έρεβος. Καμιά δικαιοσύνη δε πρόκειται να ισχύσει. Είναι δοτή. Μόνο το δίκαιο του ισχυρότερου. Και φαντάζομαι ότι δε θα θέλατε να ζείτε σε μιαν άδικη κοινωνία, όσο κι αν υποστηρίξατε το καπιταλισμό της προτίμησής σας. Μέχρι τώρα βλέπατε το ένα του πρόσωπο. Ήρθε λοιπόν η ώρα που αυτός επέλεξε να ανοίξει η πόρτα της φρίκης, της φτώχειας, της αδικίας. Γιατί καταλάβετέ το. Αυτή είναι η λειτουργία του. Κι εσείς διαβιώνετε την εποχή που η αειφόρος αγελάδα, έχει μετατραπεί σε δυνάστη αρπακτικό. Δέστε συνολικά την ιστορία του. Δέστε τι έγινε από τις αρχές του 20ου αιώνα και πάψτε να απομονώνετε τα χρόνια που σας συμφέρουν. Δεν ισχύει έτσι η ιστορία. Η ιστορία του κεφαλαίου κάνει κύκλους, και τώρα σας έχει γυρίσει ανάποδα και ξεπαραδιάζει τις γεμάτες(;) τσέπες σας. Έτσι είναι το παιχνίδι, και είναι ο καιρός να το καταλάβετε.
Απευθύνομαι σε όλους τους αριστερούς, -ριζοσπάστες και παραδοσιακούς. Αντιληφθείτε επιτέλους την αξία της κοινωνικής χειραφέτησης. Μην αφήνετε τους καθοδηγητές σας να σας κατευθύνουν σε μια νομιμόφρονα στάση απέναντι στο «τέρας». Το «τέρας» έχει δείξει τα δόντια του και θέλει ξίφος για να πληγωθεί και να τιθασευτεί. Η νομιμοφροσύνη στο σύστημα που φωλιάζει το τέρας, σας μεταβάλλει στη πραγματικότητα σε εύκολο γεύμα… Το κράτος δεν υπάρχει για εμάς, τους “από τα κάτω”. Υπάρχει εκεί για να φυλάει τους επάνω από εμάς. Κι αν ονειρεύεστε ένα κράτος που “να στηρίζει τη κοινωνία”, όσο και καλές προθέσεις να έχετε, να ξέρετε πως αυτό -το κράτος, παραμένει εκεί για να έρθει η ώρα να γυρίσει το άλλο του πρόσωπο, αυτό που έχουμε σήμερα, το κράτος φέουδο του ολιγάρχη, το κράτος καταστολή. Γι αυτό υπάρχουν κράτη. Μην αυταπατάστε.
Αλλάξτε το έργο που βλέπουμε. Να μη μείνουμε απαθείς. Να φύγουν! Δεν έχουν τη κοινωνική νομιμοποίηση. Να φύγουν τώρα ήρεμα, αλλιώς θα φύγουν με τις κλωτσιές. Από όλους εμάς εξαρτάται, αρκεί να αντιληφθούμε αυτό που συμβαίνει.
Συνεπώς, όσοι από εσάς οραματίζονται μια πιο ελεύθερη, ευτυχισμένη, και δίκαιη κοινωνία, βάλτε πλάτη. Αντισταθείτε! Αντισταθείτε στο κοινωνικό ανταγωνισμό. Αντισταθείτε στο κοινωνικό κανιβαλισμό. Αντισταθείτε στο ρατσισμό. Αντισταθείτε στον εκφασισμό. Αντισταθείτε στην υποτίμηση της ζωής και της ανθρώπινης αξίας. Αντισταθείτε στην υποβάθμιση της εργασίας. Αντισταθείτε στη ταξική διαστρωμάτωση. Προασπιστείτε τις ανθρώπινες αξίες. Τη μόρφωση, το διαφωτισμό και τη λογική του. Το δίκαιο. Με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο! Σε κάθε περίσταση! Η Κατεύθυνση είναι μία: Ελευθερία και ισότητα για όλους! Ευτυχία κι ευημερία. Αυτή είναι η Κατεύθυνση. Ο γνώμονας της κρίσης μας. Ο δρόμος της λογικής, απέναντι στην επερχόμενη καταστροφή. Υποστηρίξτε τη Κατεύθυνση σε βάρος της αντιδραστικότητας που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Να αλλάξουμε, να αυτοανατραπούμε. Να φτιάξουμε το ρεύμα που ξεκινά τώρα, 1/1/2022.
Δεν απαιτείται να γίνετε εραστές της ιδανικής κοινωνίας, αν και αυτό θα ήταν το λογικό για κάθε άνθρωπο που αντιλαμβάνεται το κρίσιμο της κοινωνικής διάστασης της ύπαρξής του. Μη διστάσετε! Όπου κι αν ανήκετε πολιτικά. Το κόμμα, τη συλλογικότητα, το σωματείο υποστηρίξτε τη αξιακή Κατεύθυνση. Να φτιάξουμε τη κουλτούρα, για ένα μέτωπο για κοινωνική ελευθερία, την ισότητα, και την ευημερία. Μαζί.
Έρχεται κι άλλος χειμώνας άγριος.
Η κοινωνία πρέπει να νικήσει.
ΜΑΖΙ! ΜΕΤΩΠΙΚΑ!
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ!
Να φτιάξουμε ένα μέτωπο για τη κοινωνική απελευθέρωση.
Υποβολή απάντησης