Φίλες μου και φίλοι αγαπημένοι.
Στην πρώτη του χρόνου, έγινε ένα κάλεσμα εν είδει ευχών. Σε αυτό το κάλεσμα ανταποκρίθηκαν κάποιοι άνθρωποι, που αναγνώρισαν σε αυτό κάποια κοινά επίδικα και φτιάξαμε την ομάδα.
Διαδικασίες, κείμενο αρχών, καταστατικό λειτουργίας, σήματα,σελιδα και κλειστή ομάδα στο fb. Ετοιμάζουμε και το site, πoυ φιλοδοξεί να φιλοξενήσει μιαν ευρεία βάση αλληλεγγύης, στην οποία εκτός από άτομα, θα συμμετέχουν και συνεργατικά εγχειρήματα, συλλογικότητες και αγροκολλεκτίβες. Συναντήσεις, συζητήσεις, δουλειά, αποτέλεσμα. 6 μήνες τώρα.
Εδώ και μια εβδομάδα αυτή η ομάδα ξεκίνησε την πλεύση της , στα πέλαγα του διαδικτυακού αλλά και συλλογικού δημόσιου χώρου, αρμενίζοντας με πολύχρωμα πανιά, που καλούν σε ένα χορό διαρκείας απέναντι στην εξουσία.
Αναγνωρίζω ότι το μέσο δεν προσφέρεται για παρόμοια καλέσματα. Για πολλούς μπορεί να φαίνεται, παλιομοδίτικο, γραφικό, μαξιμαλιστικό και δονικιχωτικό. Είναι όμως καλώς ή κακώς, ένας χώρος που μαζευόμαστε, γνωριζόμαστε, και κυρίως είναι κι ένα βήμα απεύθυνσης και πληροφόρησης.
Επειδή λοιπόν τα πράγματα δείχνουν αναγκαιότητες. Και οι αναγκαιότητες κραυγάζουν για δράση.
Είστε καλεσμένοι για επιβίβαση.
Αν λοιπόν νιώθετε πως ήρθε η ώρα να πάψουμε ν’ αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα με κυνισμό, ηττοπάθεια, εξατομίκευση κι εθισμό στo scroll down. Αν ήρθε η ώρα να βάλουμε και λίγο στην άκρη την επικοινωνιακή εκτόνωση και την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας. Τσεκάρετε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε, στείλτε τι θέλετε να μάθετε, κι αποφασίστε.
Αν διαφωνείτε μην ανεβείτε κάτσετε στην άκρη, και χαρείτε από την θέση του θεατή την πλεύση του. Μια χαρά αγαπημένοι. Αν δεν διαφωνείτε ελάτε να γίνουμε πολλοί, να στήσουμε στόλο μπας και μπορέσουμε να τους «μπουμπουνήσουμε».
Συνέλευση κάνουμε, ισότιμα μετρούν οι γνώμες μας. Δεν υπάρχουν καπετάνιοι ούτε και καπετανάτα. Μόνο στόλος που σπάει σε μικρά και μεγάλα πλοία, συλλογικότητες με κανόνες, ενωμένος παρά τις όποιες διαφορές, γεμάτος «μπουρλοτιέρηδες του ζοφερού», που με το μεγάλωμα χαράσσουν πορεία για τη μεγάλη σύγκρουση.
Ξεκινάμε από εδώ, μαζεμένοι πολλοί, μιαν αναστροφή (REVERSE) από τη διαδικτυακή εικονικότητα στην ουσιαστική πραγματικότητα, κι από το θέαμα στη δράση. Μιαν υλοποίηση. Διαφορετικοί, τσακωμένοι, φιλιωμένοι, με έναν κοινό εχθρό. Έχοντας σαν βάση αυτό που μας ενώνει μόνο, με σεβασμό στην διαφωνία του άλλου.
Για ένα κοινωνικό μέτωπο (ΜΕΚΑ, Μέτωπο για την Κοινωνική Απελευθέρωση), από εδώ να βγούμε στο δρόμο, στο «πεδίο» που λένε τα «αρδάκια», που όταν γίνουμε πολλοί θα στέρξει το πολιτικό κίνημα και γιατί όχι θα το ξεπεράσει σαν κοινωνία σε αγώνες, οργάνωση και ποιότητες.
Να πάρει η ζωή ξανά ένα φλογερό νόημα.
Στο κάτω κάτω της γραφής, τι άλλο μας μένει να κάνουμε;
Υποβολή απάντησης