Αν ακόμα αναρωτιέστε πως έγινε και κέρδισε ο Μητσοτάκης τις τελευταίες εκλογές, αυτό συμπυκνώνεται σε μια φράση:
πρόταξε τα επιδόματα για να κατοχυρώσει την αισχροκέρδεια.
Αυτή η τακτική είναι η ίδια που ακολουθούν τα τμήματα επιθετικού μάρκετινγκ. Από τα τέλη των 90’s ξεκίνησε από τις τράπεζες με έκπτωση στα επιτόκια στεγαστικών δανείων για τα πρώτα 2-5-10 χρόνια κι ύστερα κυμαινόμενο με μεγάλο spread και μεγάλη ποινή αποπληρωμής.
Ακολούθησαν οι εταιρείες κινητής, η συνδρομητική τηλεόραση, το φυσικό αέριο, οι πάροχοι ηλεκτρικής ενέργειας, με τιμολόγια στο 50% αυτών της ΔΕΗ.
‘Όταν κάποτε σε ένα meeting, έβαλα την ένστασή μου για το κοντόφθαλμο της υπόθεσης, αφού στην τελική ο πελάτης θα δυσαρεστηθεί από το αποτέλεσμα και μάλιστα δια παντός, η απάντηση ήταν:
“Δεν πειράζει. Είναι προτιμότερο να βάλουμε 100 και να μείνουν οι 30, παρά να βάλουμε 50 και να μείνουν οι 20.”
Βέβαια όλο αυτό πήγε κουβά, αφού σε βάθος χρόνου, άρχισαν οι έρευνες ικανοποίησης πελατών, και ανακάλυψαν ότι είχαν αρχίσει να συγκεντρώνουν το μίσος των πελατών.
Αυτή η λογική είναι και η λογική διακυβέρνησης των συγκεκριμένων. Κοντόφθαλμη. Και βέβαια στην περίπτωση ενός κράτους που κυβερνάται με όρους εταιρικής διαπλοκής, σημαίνει πτώση με πάταγο.
Αυτό ταυτόχρονα σημαίνει και για εμάς μια ευκαιρία. Την ευκαιρία της επόμενης μέρας. Κι αυτή δεν είναι μακριά. Ας συσπειρωθούμε. Να είμαστε έτοιμοι.
Υποβολή απάντησης