Σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα το αποτέλεσμα είναι το ζητούμενο και κάθε δραστηριότητα αποκτά ουσιώδες περιεχόμενο όταν έρχεται το σχετικό αποτέλεσμα. Όχι ότι δεν κρύβονται πολύ σπουδαία νοήματα στη διαδρομή και πολύτιμες διδαχές, αλλά αυτά δεν είναι παρά έμμεσα αποτελέσματα.
Το πολιτικό πρόταγμα της αναρχίας αποκτά σημασία όταν γίνονται όλα εκείνα που συντείνουν στην εφαρμογή του. Ο βασικός στόχος του αγώνα των αναρχικών πολιτικών συλλογικοτήτων είναι η απόρριψη του μοντέλου της κρατικής κοινωνικής οργάνωσης στο κοινωνικό αξιακό, και η υιοθέτηση αυτού της κοινωνίας της γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης, Η διαρκής κοινωνική επανάσταση είναι στόχος, μέσο και πορεία του αγώνα.
Για να γίνει υλοποιήσιμη αυτή η πορεία, χρειάζεται μια σειρά από εφόδια: ξεκάθαρο όραμα, μια οργάνωση προδιαγραφών, μια γενική στρατηγική της οργάνωσης των συλλογικοτήτων, ένα επαναστατικό σχέδιο που θα λειτουργεί σαν οδικός χάρτης από το σήμερα στην κοινωνία που οραματιζόμαστε, και τέλος μια δέσμη πολύμορφων αγώνων αλλά κι εφαρμογών που τείνουν όλες στην ίδια αξιακή κατεύθυνση.
Τα περισσότερα από αυτά τα εφόδια που θα μπορούσαν να ενισχύσουν τον αγώνα των συλλογικοτήτων δυστυχώς δεν υπάρχουν, κι αν υπάρχουν δεν βρίσκονται σε τέτοιο βαθμό ωριμότητας που θα μπορούσαν μέσα από τον αγώνα να λειτουργήσουν πολλαπλασιαστικά, ώστε να φέρουν αποτέλεσμα παρεμβαίνοντας ουσιαστικά στη σημερινή κοινωνική συνθήκη. Παρ’ όλ’ αυτά, γίνονται φιλότιμες προσπάθειες από συλλογικότητες, που αν και χωρίς εφόδια παράγουν ένα, ενίοτε αλυσιτελές, προπαγανδιστικό έργο.
Ο αγώνας αυτός σήμερα είναι κατά κύριο λόγο ένας αγώνας άμεσης ή έμμεσης πολιτικής επικοινωνίας. Παρακάμπτοντας την μεγάλη αξία των δράσεων εφαρμογής και τη σημαντική έμμεση πολιτική τους απήχηση, στο σημείωμα αυτό εστιάζουμε στην πολιτική επικοινωνία της ομάδας που είναι και το κύριο αντικείμενο του αγώνα όπως διεξάγεται σήμερα, ώστε να συνεισφέρουμε στην πιο εύρυθμη ευόδωση των στόχων των ομάδων. Στον αγώνα αυτόν λοιπόν, έχει σημασία το «πέρασμα» του μηνύματος στον κόσμο με επιδραστικούς όρους. Να πείσουμε τον κόσμο για την δικαιότητα των προταγμάτων μας.
Συνεπώς, η όποια επίκληση των αναρχικών προταγμάτων, πέρα από τον όποιο ταυτοτικό προσδιορισμό, πέρα από αφορμή για κοινωνικοποίηση και συλλογικοποίηση, πέρα από προσωπική πολιτική στάση, οφείλει να αντιστοιχεί και σε αποτελεσματική δράση, για να αποδίδει την ουσία που αναλογεί στα προτάγματα αυτά. Και αυτή η δράση οφείλει να εστιάζει σε κάποιο πολιτικό αποτέλεσμα μέσα στο κοινωνικό πεδίο.
Για την συλλογικότητα, το αποτέλεσμα έρχεται όταν κεφαλαιοποιείται η δράση της. Και η κεφαλαιοποίηση της δράσης της τεκμαίρεται, όταν προστίθενται νέα μέλη, όταν πλαισιώνεται με όλο και περισσότερους φίλους, όταν υποστηρίζεται από όλο και μεγαλύτερο πλήθος και δημιουργεί ένα εμφανές αναπτυσσόμενο ρεύμα επιρροής.
Για να επιτευχθεί η αποτελεσματικότητα στη δράση, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε εργαλεία: ένα σχέδιο ανάπτυξης της δράσης με συγκεκριμένο ορίζοντα χρόνου, με μακροπρόθεσμη και βραχυπρόθεσμη στρατηγική, με σημεία απολογισμού της, με μέτρηση του αποτελέσματος, με αισθητήρες -δείκτες ανταπόκρισης, και με μια καμπάνια που θα συμπεριλαμβάνει, συχνότητα, συνέπεια, διάρκεια, εγνωσμένο σημείο επαφής, και σωστή πολιτική επικοινωνία, δηλαδή εύληπτο λόγο. Συνοπτικά:
- Πλάνο μακροπρόθεσμο και βραχυπρόθεσμο.
- Μεθοδολογία υλοποίησης
- Μέτρηση-Απολογισμός βάσει δεικτών
- Ορθή πολιτική επικοινωνία:
- Συνέπεια στην εμφάνιση
- Συχνότητα στην εμφάνιση (κάθε μήνα, κάθε εβδομάδα, κτλ)
- Διάρκεια σε βάθος χρόνου με απαραίτητες τις δεσμεύσεις για το πλάνο
- Σημεία ανατροφοδότησης της εντύπωσης
- Εύληπτος λόγος.
Ο γενικός σκοπός της αναρχικής πολιτικής συλλογικότητας, οφείλει να συγκεκριμενοποιείται στο πεδίο της δράσης κατ’ αναλογία του δυναμικού της. Συνεπώς έχουμε δύο παράγοντες: πεδίο δράσης –δυνατότητες.
Οι δυνατότητες είναι εκείνες που καθορίζουν το σχεδιασμό και την επιτέλεση του αγώνα. Ανθρώπινο δυναμικό, χρόνος, διάθεση, δέσμευση, πόροι, υποδομές, δείχνουν τις δυνατότητες. Ο σχεδιασμός θα πρέπει να γίνεται με βάση τις δυνατότητες ώστε οι δράσεις να έχουν πιθανότητες επιτυχίας. Δεν μπορεί να σχεδιάζεις με παράλογους ή ανέφικτους στόχους, δεν μπορείς να σχεδιάζεις με ανύπαρκτα μέσα. Ο σχεδιασμός σου θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει την εφικτότητα της επίτευξης του στόχου, αλλιώς εισπράττεις απογοήτευση λόγω της αποτυχίας στο αποτέλεσμα, που είναι και αντικίνητρο για τη συνέχιση.
Απαιτείται στόχευση πεδίου εστιασμένου σε συγκεκριμένα κοινωνικά μικρά σύνολα. Η γειτονιά, το σχολείο, ένας χώρος εργασίας, είναι τέτοια. Η στόχευση σε συγκεκριμένο πεδίο δράσης είναι προϋπόθεση για επιτευχθεί η συνθήκη δημιουργίας κοινωνικού ρεύματος επιρροής. Συνεπώς, η συλλογικότητα επιλέγει το πεδίο δράσης της πάντα με γνώμονα τις δυνατότητές της από τη μία, και ταυτόχρονα βάζοντας μικρούς στόχους σε συγκεκριμένο πεδίο από την άλλη.
Ο σκοπός της κάθε συλλογικότητας επιτυγχάνεται προοδευτικά όταν επιτυγχάνονται σαφείς μικροί συγκεκριμένοι στόχοι. Όταν δηλαδή η συλλογικότητα αποκτήσει το βηματισμό της επίτευξης πολλών μικρών στόχων. Το γενικότερο και το ευρύτερο δεν αντιστοιχεί στη συλλογικότητα, αλλά στην οργάνωση των ομόσπονδων συλλογικοτήτων. Ο πρώτος είναι στόχος συγκεκριμένος κι εφικτός, ένα μικρό βήμα για τον δεύτερο τον γενικό.
Η εστίαση στο αποτέλεσμα και η επίτευξή του είναι πολλαπλάσια προωθητικός παράγοντας του αγώνα. Τα νέα μέλη που μπαίνουν στη συλλογικότητα δίνουν νέα γνώση, εμπειρία, κουλτούρα, νέα πνοή και χαρά. Πρόκειται για μια χαρά δημιουργική, που έρχεται να προστεθεί στην σχεσιακή. Η επιτυχία αποτελεί πολλαπλασιαστή ενέργειας.
Αντίθετα η αποτυχία, ή η μη άμεση συγκομιδή αποτελεσμάτων δεν πρέπει να μας πτοεί. Κι αυτό γιατί μπορεί να είναι φαινομενική. Πολλές φορές τα αποτελέσματα αργούν να φανούν. Η κοινωνική επανάσταση στην Ισπανία του 1936, συντελέσθηκε 76 χρόνια μετά την πρώτη επίσκεψη του Ιταλού αναρχικού Φανέλι στην Ισπανία στα 1860. Στην πολιτική υπάρχουν κοινωνικές λειτουργίες που συντελούνται «υπόγεια», χρόν-ι-α κι αθόρυβα. Η σωστή δουλειά πάντα φέρνει αποτέλεσμα. Αρκεί αυτή να είναι εστιασμένη και να γίνεται με μέθοδο.
Όμως, όπως και να έχει, η γρήγορη είσπραξη αποτελεσμάτων, είναι ευκταία. Γι’ αυτό και συστήνεται η στόχευση φιλικών κοινών για την αρχή. Επίσης, είναι σημαντικό να είμαστε ελαστικοί στο βαθμό του συσχετισμού με το κοινό που θα δείξει ενδιαφέρον για τις δράσεις μας. Δεν χρειάζεται να εκβιάζουμε τη συμμετοχή τους. Δεν είναι ανάγκη να αποσκοπούμε στα νέα μέλη της ομάδας από την αρχή. Μπορούμε όμως να βρούμε εκείνους τους φίλους που δυνητικά, σε δεύτερο χρόνο, θα μπορούσαν να γίνουν τα νέα μέλη της συνέλευσης. Οι καιροί είναι δύσκολοι, οι υποχρεώσεις “τρέχουν”, η κυριαρχία έχει καταφέρει μέσα από τις ανάγκες της καθημερινότητας να περιορίσει τον χρόνο και να καταστείλει την κινηματική διάθεση για πολύ κόσμο.
Η απουσία ενδείξεων ανταπόκρισης στη δράση μας μέσα σε ένα λελογισμένο διάστημα, απαιτεί ορθή διάγνωση. Η απουσία ανατροφοδότησης πρέπει να διεγείρει την αυτοκριτική μας, να δούμε ψύχραιμα γιατί δεν λαμβάνουμε αντίδραση, και να αναζητήσουμε τους λόγους για τους οποίους αποτύχαμε, αν πράγματι συνέβη. Η ανατροφοδότηση της πληροφορίας από άτομα στον περίγυρο της συλλογικότητας, κατά προτίμηση όχι “μυημένων” είναι χρήσιμη, αφού μας δείχνει τα λάθη που εμείς -ως «οι εντός της», δεν είχαμε αντιληφθεί.
Η στοχευμένη αυτοκριτική παράγει διόρθωση των λαθών ή ακόμα κι αλλαγή πλεύσης. Δεν χρειάζεται απογοήτευση. Τα ζητήματα αυτά θα πρέπει να γίνουν αντικείμενο μιας δημιουργικής ψύχραιμης λογικής επεξεργασίας. Πρόκειται για πρακτικές μετρήσιμες και ορθολογικά αναλύσιμες. Δεν υπάρχει λόγος εντάσεων απέναντι στην όποια αποτυχία. Χρειάζεται διαχείριση στα πλαίσια συνδιαμόρφωσης των τακτικών. Η όποια αλλαγή τακτικής θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει πάντα έναν συμφωνημένο χρόνο αναμονής των αποτελεσμάτων της όποιας επιλογής πρακτικών. Οι συχνές αλλαγές πλεύσης δεν βοηθούν.
Αναγνωρίζουμε ότι πολλοί από εμάς αισθανόμαστε την εστίαση στην αποτελεσματικότητα σαν κάτι ξένο από την κουλτούρα μας, σαν κάτι ανοίκειο με την προσωπικότητά μας, σαν ψυχρά κεφαλαιοποιητικό. Δεν είναι έτσι. Το αντίθετο. Είναι σεβασμός στον χρόνο, στους πόρους και τον κόπο των ανθρώπων και της συλλογικότητας. Η συμφωνημένη μεθοδολογία επιταχύνει την έλευση του αποτελέσματος, και απαλλάσσει τη συλλογικότητα από άσκοπες και άστοχες πρακτικές. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις της επιτυχίας, που όχι μόνο είναι συγκολλητικό στοιχείο, αλλά και το κυριότερο, παρατείνει τη διάρκεια του χρόνου δράσης των συντρόφων. Βρίσκοντας δημιουργικά νοήματα στα θετικά αποτελέσματα, ο αγώνας γίνεται με εκείνη τη χαρά, που δύσκολα ο σύντροφος θα εγκαταλείψει καταπτοημένος από την απουσία αποτελεσμάτων.
Αρκεί την εστίαση στο αποτέλεσμα να τη χειριστούμε ως μία από τις πολλές παραμέτρους του αγώνα. Ως γνώμονα επιτέλεσης του αγώνα που φέρνει μπροστά όλα τα άλλα επίδικα, τη συντροφικότητα, την αλληλεγγύη, την καλλιέργεια της ελευθεριακής κουλτούρας στα εντός της, την πολιτική μόρφωση και χειραφέτηση. Ως γνώμονας λοιπόν και όχι ως μονομανία, όπως άλλωστε κάνουν τα φανατικά κομματικά υποζύγια. Ακόμα κι αν αισθανόμαστε σαν κάτι ξένο, ας το δούμε σαν μια αφορμή άσκησης σε κομμάτια που υπολειπόμαστε στα πλαίσια μιας διαδικασίας προσωπικής ολοκλήρωσης. Πρόκειται για πρακτικές πολιτικά ουδέτερες που οφείλουν να πάρουν το χώρο που τους αναλογεί, εφόσον θέλουμε να αφήσουμε μια κινηματική παρακαταθήκη. Και ο χώρος αυτός είναι σημαντικός, είναι πρωταρχικός, αλλά όχι μοναδικός.
Ας εστιάσουμε στην αποτελεσματικότητα χωρίς να αλλάξουμε αξιακές ποιότητες. Ας μετατρέψουμε τις συλλογικότητες σε εφαλτήρια αγώνα και όχι σε καταφύγια κοινωνικοποίησης.
Υποβολή απάντησης