“Εμβόλιο ή απόλυση το νέο μέσο πίεσης της κυβέρνησης”
Για άλλη μια φορά η εξουσία προκαλεί κοινωνικό αυτοματισμό σπέρνοντας λούμπες. Νομίζω ότι αυτός ο διαχωρισμός είναι άλλη μια πατερναλιστικής φύσης λούμπα, που τη πατάμε για να σπάει η όποια κοινωνική συνοχή έχει απομείνει, και να μοιράζει τους ανθρώπους σε δύο στρατόπεδα.
Για εμένα είναι γεγονός, ότι η φιλολογία περί ψεκασμένων υπερπροβάλλεται, για να εξυπηρετεί τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες της κυβέρνησης. Μέσω αυτής της «φιλολογίας» η κυβέρνηση εμφανίζεται δικαιωμένη σαν “φωνή της λογικής” έναντι των απείθαρχων ψεκασμένων, και δικαιολογεί έτσι μέτρα πειθάρχησης και καταστολής. Είναι η γνωστή πατερναλιστική τακτική της άλλωστε και σε πολλές άλλες περιπτώσεις. Τώρα ο στόχος είναι οι ανεμβολίαστοι.
Είναι λάθος να συνεκτιμούμε τους “απέχοντες του εμβολιασμού” στους αντιεμβολιαστές. Οι «ψέκες» άντε να είναι ένα 6-10% του συνολικού πληθυσμού. Οι ανεμβολίαστοι είναι 3 φορές παραπάνω. Τα σχετικά μεγάλα ποσοστά των μη εμβολιασθέντων στις μεγάλες ηλικίες, έχουν να κάνουν με την εύλογη καχυποψία πολλών απλών ανθρώπων, που προέρχεται από τις αντιφάσεις και τις παλινωδίες της κυβέρνησης, της επιτροπής, των ειδικών επιστημόνων . Είναι συνέπεια των κυβερνητικών χειρισμών κυρίως.
Γι αυτό αυτή τη γενικευμένη καχυποψία έχει βάλει στο στόχαστρο η κυβέρνηση με τις σημερινές της απειλές, που ενώ είναι συνέπεια των δικών της αδυναμιών να περάσει στο κόσμο σωστά τη σωστή πληροφορία, προσπαθεί να τη μετατρέψει επικοινωνιακά σε πόλεμο κατά του “σκοταδισμού”… Έτσι καλύπτει τις δικές της αποτυχίες, που στη προκείμενη περίπτωση είναι ΚΑΙ επικοινωνιακές. Τζάμπα τα δεκάδες εκατομμύρια της λίστας Πέτσα….
Τι στάση κρατάμε απέναντι σ’ όσους απέχουν του εμβολιασμού;
Η αναρχία, διδάσκει το σεβασμό, την ανεκτικότητα, και την αποδοχή. Τα «πιστοποιητικά» είναι παράγωγα μιας άλλης κουλτούρας, επιβολής, αποκλεισμών, διακρίσεων και προτίμησης, που δεν ανήκουν στην ελευθεριακή σφαίρα.
Πρόκειται γι ανθρώπους με καχυποψία που δεν έχουν τη δική μας λογική επεξεργασία. Χρειάζεται κάποιος να κάτσει να τους κουβεντιάσει. Αν γινόταν αυτό τότε θα μάλλον θα πείθονταν και δε θα τους τσουβαλιάζαμε όλους στους αντιεμβολιαστές, υποστηρίζοντας εξουσιαστικές νομοθεσίες, “υποχρεωτικότητες”, διακρίσεις και αποκλεισμούς, παραβαίνοντας μάλιστα το αξίωμα, αυτό της αυτορρύθμισης των κοινωνικών σχέσεων.
Ναι δεν είναι σεβασμός η αποχή από τον εμβολιασμό, όπως και, ναι οφείλουν και ως ανεμβολίαστοι από τη πλευρά τους, να προσέχουν έστω και από ευγένεια την υγιεινή των εμβολιασμένων, στα πλαίσια όμως μιας αμοιβαίας ανεκτικότητας και σεβασμού των επιλογών. Αυτό που απομένει σε εμάς, είναι να εξηγούμε με όρους λογικούς γιατί είμαστε εμβολιασμένοι, και να πείθουμε, και όχι να αποκλείουμε.
Όσον αφορά τους υπέρμαχους του αντιεμβολιαστικού, στη περίπτωση που δεν συνεννοούνται, εκείνο που μπορείς να τους κάνεις είναι να τους απομονώσεις ηθικά και κοινωνικά. Αυτό. Άλλωστε εκτιμώ ότι ο κίνδυνος από αυτούς είναι μικρός, ότι δεν είναι και τόσοι πολλοί όπως τεχνηέντως προσπαθούν να μας πείσουν.
Αν λοιπόν το κράτος και η εξουσία κραδαίνουν νόμους επιβολής καταστρατηγώντας το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, νόμους αποκλεισμών ποδοπατώντας τη προσβασιμότητα περιθωριοποιώντας, και νόμους διακρίσεων καταπατώντας κάθε έννοια δικαίου και ισότητας, εμείς αντιτείνουμε τη προσέγγιση, την ενημέρωση, τη συζήτηση, τη διαφάνεια, σε ένα πλαίσιο αυτορρύθμισης σχέσεων 
χωρίς νόμους και κανόνες.
Γιατί αν επιτρέψουμε να κάνουν αυτά που επικαλούνται για τους «αντιεμβολιαστές», τότε ανοίγουμε τη πόρτα της κολάσεως για τις επόμενες αυθαιρεσίες, που θα αφορούν το σύνολο της κοινωνίας. Ανοίγουμε ορθάνοιχτα τη πόρτα στον ολοκληρωτισμό.
Υποβολή απάντησης