Θυμάστε όταν μας λέγανε ότι πρέπει “να λυθούν τα χέρια της αστυνομίας”; Ε! την εικόνα αυτή εννοούσαν….
Όταν ο προαγωγός μπάτσος προσέρχεται στον ανακριτή με μπλουζάκι της Sirina, δεν είναι αφέλεια. Είναι ιταμή πρόκληση προς όλους εμάς, «την από κει μπάντα», τους “αναρχοάπλυτους”, τις φεμινίστριες, τους “θολοκουλτουριάρηδες”, τους προοδευτικούς.
Είναι σαν να μας λένε, ακόμα και τώρα «σας γράφουμε εκεί που δε πιάνει μελάνι…. Σε λίγο πάλι έξω θα είμαστε. Εμείς είμαστε το κράτος.»
Κι αν συμπεραίνει κανείς κάτι από όλο αυτό που συμβαίνει τώρα τελευταία, είναι ότι οι μπάτσοι έχουν αναχθεί από οργανικό κομμάτι επιτήρησης της ταξικής αναδιάρθρωσης, σε μέρος της.
Η ανάδειξη της αστυνομίας στο κεντρικό ρόλο της πολιτικής εξουσίας, της δίνουν χαρακτηριστικά προνομιακής γραφειοκρατικής συντεχνίας.
Αν προσθέσουμε σε αυτό την οζώδη συμπλοκή της με τη μαφία, την αναδεικνύουν, εκτός από παράγοντα “δύναμης” όντας άτυπος σύνδεσμος κυβέρνησης-μαφίας, σε ειδικό κοινωνικό στρώμα για το οποίο στη πράξη, στη ταυτότητα αλλά και στην ίδια την ηθική του, δεν ισχύουν όσα ισχύουν για όλους τους άλλους.
Μια ξεχωριστή τάξη προνομιούχας κρατικής γραφειοκρατίας με τις οικογένειές τους και τη προστασία του κράτους αλλά και της μαφίας.
Έχουν συμπήξει «σύστημα». Μη παραξενευτείτε αν επιχειρήσουν να αυτονομηθούν από το κράτος, όταν το αποφασίσουν. Θα προκύψει πρόβλημα για όποιον αποφασίσει να τους εκκαθαρίσει.
Η διάλυσή της αστυνομίας είναι μονόδρομος κάθαρσης της κοινωνίας μας.
Υποβολή απάντησης