Ναι στον εμβολιασμό. Όχι στον υποχρεωτικό εμβολιασμό.

Και μια βασική αρχή της αναρχίας είναι η ελευθερία του συνειδητού ατόμου, σαν ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ της κοινωνικής ελευθερίας. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο καμία εξουσία, αλλά και η ίδια η κοινωνική ελευθερία ως αξίωμα, δε μπορεί να επιβάλλει στο όνομά της, κανόνες που περιορίζουν την ατομική ελευθερία.

Κι αυτό γιατί το αξίωμα αυτό, η συλλογική ελευθερία, λειτουργεί στη βάση, στοχεύει, στη διαδικασία της καλλιέργειας, της μόρφωσης, της ανάπτυξης της κοινωνικής συνείδησης ΜΕΣΑ στο άτομο.

Από την άλλη, ούτε και η ατομική ελευθερία μπορεί να καταστρατηγεί το κοινωνικό συμφέρον και τη συλλογική ελευθερία, γι αυτό άλλωστε αντιμαχόμαστε το υπάρχον. Γι αυτό και ο κομμουνισμός που ονειρευόμαστε είναι ελευθεριακός.

Με βάση αυτή την αρχή, του εξίσου σεβασμού των αλληλοεκπληρούμενων κοινωνικών κι ατομικών ελευθεριών, η όποια επίκληση της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, είναι εξόχως εξουσιαστική λογική, μια “φεουδαρχική” εκδοχή της οποίας διακρίναμε στο πρόσφατο διάγγελμα του (πθ) Κούλη.

Η υποχρεωτικότητα, αντιβαίνει στο πνεύμα της συνειδητής, κι εθελούσιας πράξης, στο πνεύμα της αυτονομίας, που θέλουμε να διέπει τις πολιτικές και κοινωνικές σχέσεις στην αναρχία.

Αυτά τα λέω, προκειμένου να εξηγήσω με ποιες αρχές κινείται η στάση μου, ώστε να καταλάβετε, ότι προκειμένου να άρουμε την εξουσιαστική επιβολή και το κοινωνικό αυτοματισμό που αυτή επιδιώκει, ΠΡΟΤΙΘΕΜΑΙ ΝΑ ΑΥΤΟΠΕΡΙΟΡΙΖΟΜΑΙ, όσος χρόνος απαιτείται μέχρι και ο τελευταίος αμφισβητών ανεμβολίαστος να εμβολιαστεί.

Η στάση μου αυτή αφορά στο σεβασμό της κοινωνικής συνύπαρξης, στο πνεύμα της αλληλοκατανόησης μεταξύ εμβολιασμένων και μη.

Όσον αφορά στα δικαιώματα της αστικής δημοκρατίας, καλό είναι να προστατεύουμε όλα τα δικαιώματα, -έχει χυθεί αίμα γι αυτά άλλωστε, αλλά να μην καταστρατηγούμε κάποια στο όνομα άλλων. Τα δικαιώματα θα πρέπει να παραμένουν ανέγγιχτα μέχρις εξάντλησης των πρακτικών ανοχής.

Και η πρακτική ανοχής γίνεται απέναντι στα κοινωνικά και ταξικά υποκείμενα, που μέσα στη φτώχεια τους κινδυνεύουν περισσότερο από το κορωνοϊό τόσο, όσο και από την ακρισία και την αλογία, από την απουσία του κριτηρίου και την αμορφωσιά. Δεν είναι άλλο από lifestyle καταναλωτές, και θύματα, φορείς μιας λανθάνουσας φοβίας εξουσίασης, που οδηγεί σε λανθασμένη στόχευση, και γι αυτό στη πλήρη εξουσιαστική υποταγή τους.

Είμαι υπέρ του εμβολιασμού όλων, αλλά κατά της καθολικής υποχρεωτικότητας.

Αυτή η στάση απέχει παρασάγγες και από την πλήρη και άκριτη αποδοχή των μέτρων που μια εξουσιομανής κάστα θέλει να επιβάλει στο “πόπολο” για να εκτονώσει τα συμπλεγματικά της ζητήματα, αλλά απέχει το ίδιο και από τους ψεκασμένους αντιεμβολιαστές, που έχοντας πάρει διαζύγιο με τη λογική, βρίσκουν εύλογα πατήματα για να διεξάγουν έναν ανορθολογικό αγώνα. Τελικά Κούλης κι αντιεμβολιαστές είναι οι δυό πλευρές του ίδιου νομίσματος. Το ένα ανατροφοδοτεί το άλλο με περιεχόμενα….

Τέλος, όσον αφορά τους συνειδητούς αντιεμβολιαστές, θεωρώ ότι η στάση που τους αντιστοιχεί είναι η κοινωνική καταδίκη και γι αυτό απομόνωση, καθώς και κοινωνικά εκπορευόμενη επιβολή των μέτρων φύλαξης, μάσκα, απόσταση, απομόνωση.

ΝΑΙ ΣΤΟΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ. ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ.