Άλλο η αντίσταση στο βάθεμα των εκμεταλλευτικών σχέσεων, κι άλλο ο αγώνας για το βάθεμα των απελευθερωτικών αγώνων από αυτές τις εκμεταλλευτικές σχέσεις.
Στην πρώτη είναι μια υγιής αντίδραση, που μένει στατική στην άρνησή τους, στη δεύτερη είναι μια δημιουργική επιθετικότητα για την καταστροφή τους.
Στην πρώτη περίπτωση έχουμε (αφομοιώσιμη;) εξέγερση στην δεύτερη έχουμε κοινωνική επανάσταση.
Οπότε όσο κι αν μας προκαλεί χαρά, ας μην τρέφουμε υπεραισιοδοξία για την εξέλιξη του φαινομένου. Ας γεννιούνται στο δρόμο συνειδήσεις…
Θέλει δουλειά χρόνων και μάλιστα “από τα κάτω” για να γίνει ανθρώπινη αυτή κοινωνία. Αυτή η εξέγερση ας γίνει η υπόσχεση γι αυτή τη δουλειά… Το οφείλουμε στους επόμενους.
Υποβολή απάντησης